Zee-egels

In de wereld van vandaag is Zee-egels een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van mensen. Van ondernemers en professionals tot academici en vrijetijdsliefhebbers: Zee-egels heeft de aandacht getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Of het nu vanwege de sociale impact, de historische relevantie of het belang ervan in de moderne wereld is, Zee-egels is een onderwerp dat het verdient om diepgaand onderzocht te worden. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de verschillende aspecten van Zee-egels, waarbij we de betekenis ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de invloed ervan op verschillende gebieden van de samenleving analyseren.

Zee-egels
Echinus esculentus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Echinodermata (Stekelhuidigen)
Onderstam:Echinozoa
Klasse
Echinoidea
Leske, 1778
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Zee-egels op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Zee-egels (zeeappels, zeeklitten; klasse Echinoidea) zijn stekelige, ongewervelde dieren die behoren tot het fylum stekelhuidigen (Echinodermata).

Kenmerken

Zee-egels zijn meestal min of meer bolvormig, hartvormig of schijfvormig en hebben een onderstandige mond. Ze hebben een hard pantser dat meestal bedekt is met stekels. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop zich knobbels bevinden waarop de stekels beweegbaar zijn vastgehecht door middel van een kogelgewricht. De stekels dienen bij vele soorten voor de voortbeweging. Sommige soorten graven zich in met behulp van de stekels. De stekels hebben ook een beschermende functie. Enkele soorten kunnen zelfs gif uitstoten. Tussen de stekels bevinden zich kortgesteelde, uiteenlopende pedicellariën. Deze dienen ook voor de verdediging en voor het schoonhouden van de huid.

Afmetingen

Een zee-egel is meestal 3 tot 10 cm in doorsnede. De kleinste zee-egel (Echinocyamus scaber) wordt 6 mm, de grootste (Sperosoma giganteum) bereikt een schaaldoorsnede van 36 cm.

Regelmatige en onregelmatige zee-egels

Van de mond (onderzijde) naar de anus (bovenzijde) bevinden zich bij de regelmatige zee-egels (Regularia zoals Echinus, Psammechinus) 10 rijen buisvoetjes (in vijf paren). Alle Regularia bezitten een ingebouwd kaakapparaat: de lantaarn van Aristoteles.

Bij de onregelmatige zee-egels (Irregularia, zoals Echinocardium) bevinden de buisvoetjes zich aan de bovenzijde van de schaal, waar ze een bloem- of stervormige figuur vormen. Bij deze groep bevindt de anus zich aan de zijkant en de mond aan de onderzijde. Zij hebben geen lantaarn van Aristoteles.

Voedsel

De zee-egels leven meestal van plantaardig voedsel of detritus. Sommige soorten nemen ook wel dierlijk voedsel. Ze brengen hun voedsel meestal met buisvoetjes en stekels naar de mond. Omdat zeeëgels algen eten, kunnen ze bijdragen aan behoud van het koraal, dat door algenafzetting in zijn groei wordt belemmerd. In het Caribisch gebied, waar in de jaren '80 zich massale sterfte voordeed onder de zeeëgels, wordt een herstelprogramma ontwikkeld ten behoeve van het koraal.

Voortplanting

Zee-egels zijn van gescheiden geslacht. Mannetjes en vrouwtjes zijn slechts zelden uiterlijk te onderscheiden. De eicellen worden in het water bevrucht. Daaruit komen pluteus-larven, die na enkele gedaanteverwisselingen naar de bodem zakken om daar uit te groeien tot volwassen zee-egels.

Soorten

Er zijn wereldwijd tussen de 860 en 975 soorten beschreven.

Aan de Nederlandse en Vlaamse kusten komen de volgende soorten voor:

In geheel Europa komen 79 soorten zee-egels voor, waaronder naast de hiervoor genoemde ook nog:

Recente indeling

Zoek zee-egel op in het WikiWoordenboek.
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot