In de wereld van vandaag is Zwarte Zusters van de H. Augustinus een onderwerp geworden dat steeds belangrijker wordt voor een grote verscheidenheid aan mensen. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering heeft Zwarte Zusters van de H. Augustinus een centrale rol gespeeld in verschillende aspecten van de moderne samenleving. Van de impact ervan op de economie tot de invloed ervan op cultuur en politiek heeft Zwarte Zusters van de H. Augustinus debatten en discussies gegenereerd over het belang en de gevolgen ervan. In dit artikel zullen we de verschillende dimensies van Zwarte Zusters van de H. Augustinus onderzoeken en de implicaties en uitdagingen ervan in de wereld van vandaag analyseren. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie vandaag de dag heeft Zwarte Zusters van de H. Augustinus een keerpunt gemarkeerd in de manier waarop we verschillende aspecten van het hedendaagse leven benaderen.
De Congregatie van de Zwarte Zusters van de H. Augustinus, ook wel cellezusters, celzusters, zwartzusters of zusters alexianen genoemd, is een rooms-katholieke begijnenorde die in de veertiende eeuw is ontstaan in de Zuidelijke Nederlanden. De hiertoe behorende gemeenschappen werden tot de religieuze congregaties gerekend.
De orde is verwant met de cellebroeders en grauwzusters. Ze ontstond uit de armoedebeweging in het Rijnland en verspreidde zich in de 14de eeuw over de Nederlanden.
De zwartzusters leefden naar de regel van Augustinus. Hun dagen werden bepaald door gezamenlijk gebed en praktische werken. Alle stichtingen van de zwartzusters waren congregaties naar bisschoppelijk recht. In 1458 verleende een bul van paus Pius II hen het recht zich te organiseren als reguliere kanunnikessen van Augustinus. Hun voornaamste bezigheid was ziekenzorg, in het bijzonder van pestlijders. Doordat ze als eersten ambulante zorg deden, behoorden ze tot de zeldzame vrouwenorden die niet aan de pauselijke clausuur gebonden waren.
Vanaf de 19e eeuw ontwikkelden de kloosters van de zwartzusters zich tot echte ziekenhuizen. Ze zijn de stichters van onder andere het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis te Aalst en het Sint-Franciscus Xaveriusziekenhuis in Brugge.
Zoals bij de benediktinessen waren ook de kloosters van de zwartzusters oorspronkelijk zelfstandig. Pas met de toeloop van nieuwe intredes in de 19e eeuw, clusterden verschillende kloosters samen tot congregaties en kwam het tot de stichting van dochtervestigingen. Vanaf de 60'er jaren liep het aantal roepingen sterk terug. Vele huizen keken tegen sluiting aan. Zijn nog actief in België: