Żubrobizon
W dzisiejszym świecie Żubrobizon to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, wpływ na życie codzienne czy znaczenie historyczne, Żubrobizon wzbudza rosnące zainteresowanie w różnych obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystko, co jest związane z Żubrobizon, od jego początków po dzisiejsze wpływy. Odkryjemy, jak Żubrobizon ukształtował sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do siebie, a także jego projekcję na przyszłość. Przygotuj się na dogłębną i szczegółową analizę Żubrobizon i odkryj wszystkie aspekty, które czynią ten temat wartym przestudiowania i refleksji.
.jpg)
Żubrobizon – płodny mieszaniec międzygatunkowy powstały w wyniku skrzyżowania dwóch gatunków z rodzaju bizon (Bison): żubra europejskiego (Bison bonasus) i bizona amerykańskiego (Bison bison). Tworzenie i hodowla hybrydy były związane z ideą restytucji żubra europejskiego. W 2000 roku hybryda została opisana także jako podgatunek żubra europejskiego Bison bonasus montanus Rautian, Kalabuszkin & Niemcew, 2000 i wpisany do Czerwonej Księgi Gatunków Chronionych Republiki Adygeja. Propozycja ta spotkała się z krytyką środowiska naukowego.
Żubrobizony w Polsce
.jpg)
W 1929 roku warszawski Ogród Zoologiczny nabył za pośrednictwem Karola Hagenbecka z firmy „Tierparadies” ze Stellingen koło Hamburga trzy żubry oraz cztery żubrobizony. Już jesienią tego samego roku część tych zwierząt została przeniesiona do Białowieży. Trafiły tam pochodzące ze Sztokholmu trzy (pochodzące od białowieskiego byka i matki będącej potomkiem białowieskiego byka i bizonki) żubrobizonki: Faworyta (ur. 28.12.1927), Stolce (ur. 29.09.1925) i Sweja (26.03.1922) oraz byk Kobalt (15.06.1927) – potomek białowieskiej żubrzycy i żubrobizona. Wraz z Kobaltem do Białowieży trafił także byk Kobold – mieszaniec żubra, żubrobizona i krowy domowej. Populacja żubrobizonów funkcjonowała w Puszczy Białowieskiej przez kilka lat, lecz w okresie 1935–1936, w trosce o czystość odtwarzanego tam stada żubrów, wszystkie żubrobizony przeniesiono do ufundowanego przez Polonię kanadyjską rezerwatu w Smardzewicach koło Spały. W 1939 roku w Złotej Wsi koło Supraśla powstała zagroda (120 ha) dla żubrów. 30 lipca 1939 roku żubrobizony z lasów spalskich zostały wypuszczone do zagrody. W latach 1941–1944, podczas okupacji niemieckiej, do Białowieży ponownie sprowadzono jednego samca, który był używany do rozpłodu z samicami żubra europejskiego. Po wojnie, w trosce o czystość gatunku, z Puszczy Białowieskiej wywieziono mieszańce. Ostatni opuścił Białowieżę 25 września 1950 roku. W Polsce podejmowane są działania zmierzające do zapobieżenia możliwości tworzenia krzyżówek żubra europejskiego z bizonami. W związku z tym jako działanie profilaktyczne wprowadzony został zakaz hodowli bizonów amerykańskich, które są traktowane jako gatunek inwazyjny.
Żubrobizony na Kaukazie
Żubrobizony zostały także wprowadzone na Kaukazie. Najpierw na terenie Rezerwatu Kaukaskiego (1940), a później (1959) Gospodarstwa Leśnego w Nalczyku. W latach 60. XX wieku tempo wzrostu liczebności populacji było oceniane na 10–12% w skali roku. W okresie szczytowego rozwoju stad populacja w Nalczyku osiągnęła liczebność rzędu 250 zwierząt, a w Kaukaskim Zapovedniku około 1500 osobników. Fala kłusownictwa w latach 90. XX wieku przyczyniła się do spadku liczebności obu populacji – do odpowiednio 18 i 500 zwierząt. Taki stan liczebności utrzymywał się co najmniej do 2010 roku.
Hybryda została w 2000 roku opisana przez Rautiana, Kałabuszkina i Niemcowa także jako podgatunek żubra europejskiego Bison bonanus montanus oraz wpisana do Czerwonej Księgi Gatunków Chronionych Republiki Adygeja i objęta ochroną rezerwatową. Propozycja ta spotkała się z krytyką środowiska naukowego. Ochrona hybrydy uniemożliwia ewentualne zlikwidowanie kaukaskich populacji. Próby takie były podejmowane już w latach 80. XX wieku.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ żubrobizon, Encyklopedia PWN .
- ↑ a b c Tomasz Dziedzic. Dzieje żubra w Puszczy Białowieskiej. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”. 135, s. 83–91, 2008. Uniwersytet Jagielloński. ISSN 0860-0139. (pol.).
- ↑ a b Rautian G. S., Kalabushkin B. A. i Nemtsev A.S. A new subspecies of the European bison, Bison bonasus montanus ssp.nov. (Bovidae, Artiodactyla).. „Doklady Biological Sciences”. 375, s. 636–640, 2000. (ang.).
- ↑ a b Zdzisław Pucek (red.) i inni, EUROPEAN BISON Bison bonasus: Current state of the species and an action plan for its conservation, Mammal Research Institute, Polish Academy of Sciences, 2002 (pol.).
- ↑ Marina M. Zablotskaja. Sovremennye problemy vosstanovleniia zubra v Rossii. W: Problemy sokhranienia i vostanovlenia zubra. „Sbornik nauchnykh trudov, Danki”, s. 18–23, 2004. (ros.).
- ↑ Krasiński Z.A.: Żubr i jego bliski krewny z Ameryki. W: Kowalczyk R., Ławreszuk D., Wójcik J.M. (red.). Ochrona żubra w Puszczy Białowieskiej. Zagrożenia i perspektywy rozwoju populacji. Białowieża: Zakład Badania Ssaków PAN, 2010, s. 85–92.
- ↑ Jan Grochmalicki: Wyniki dziesięcioletniej hodowli żubra (Bison bonasus L.) w Polsce. Poznań: Polski Oddział Międzynarodowego Towarzytwa Ochrony Żubra, 1933, s. 24.
- ↑ Urząd Gmony Białowieża: 80 lat temu do rezerwatu w Puszczy Białowieskiej przywieziono pierwsze dwa żubry. . (pol.).
- ↑ Jarosław Krawczyk, Lasy Drugiej Rzeczypospolitej w dawnych zapisach prasowych, 2010, s. 369–371, ISBN 978-83-61633-17-4 .
- ↑ Monika Jakubiak-Rososzczuk rzecznik prasowy Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, Stanowisko Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w sprawie bizonów w Kurozwękach, Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 27 lipca 2015 (pol.).
- ↑ a b c Daniel Klich, Kajetan Perzanowski. Problemy restytucji żubra Bison bonasus na Kaukazie. „Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie”. 36 (3), s. 23–32, 2013. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie. ISSN 1509-1414. (pol.).