13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji
W dzisiejszym świecie 13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na gospodarkę, politykę, technologię czy kulturę, 13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji stał się kluczowym punktem w dyskusji i analizie różnych aspektów współczesnego życia. Od samego początku 13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji wzbudzał ciekawość i debatę, generując sprzeczne opinie i zachęcając do poszukiwania rozwiązań i innowacji. Na przestrzeni historii 13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji był bohaterem niezliczonych znaczących wydarzeń, wyznaczając początek i koniec w sposobie, w jaki różne tematy są opracowywane i poruszane. W tym artykule zbadamy różne wymiary i aspekty 13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji, analizując jego znaczenie i implikacje we współczesnym świecie.
13. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji odbył się w dniach 20 sierpnia – 12 września 1952 roku.
Jury pod przewodnictwem włoskiego krytyka filmowego Mario Gromo przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Lwa, francuskiemu filmowi Zakazane zabawy w reżyserii René Clémenta. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Nagrodę Specjalną Jury, przyznano brytyjskiemu filmowi Zagubione dzieciństwo w reżyserii Alexandra Mackendricka.
Członkowie jury
Konkurs główny
Mario Gromo, włoski krytyk filmowy − przewodniczący jury- Sandro De Feo, włoski scenarzysta
- Enrico Falqui, włoski pisarz
- Pericle Fazzini, włoski malarz i rzeźbiarz
- Enzo Masetti, włoski kompozytor
- Luigi Rognoni, włoski krytyk muzyczny
- Filippo Sacchi, włoski krytyk filmowy
- Carlo Trabucco, włoski pisarz
- Giuseppe Ungaretti, włoski pisarz
Przypisy
- ↑ Leone d'oro al miglior film, la storia e tutti i vincitori. GQ Italia. . (wł.).
- ↑ Juries for the 1950s. Carnival of Venice. . (ang.).