3/I Batalion Wartowniczy
W dzisiejszym świecie 3/I Batalion Wartowniczy to kwestia, która zyskała duże znaczenie w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się 3/I Batalion Wartowniczy przyciąga uwagę ekspertów i naukowców, wywołując żarliwe debaty i dyskusje. W miarę upływu czasu 3/I Batalion Wartowniczy pozostaje tematem zainteresowania, a jego wpływ staje się coraz bardziej widoczny w różnych obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty 3/I Batalion Wartowniczy, analizując jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejsze konsekwencje. Bez wątpienia 3/I Batalion Wartowniczy to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na głęboką i świadomą refleksję.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
6/III batalion wartowniczy |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
mjr piech. Julian Żaba |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk |
Wojska Wartownicze |
| Podległość | |
3/I Batalion Wartowniczy – oddział Wojska Polskiego pełniący służbę ochronną na granicy II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
3/I batalion wartowniczy sformowano w 1919. Batalion powstał jako 6/III batalion wartowniczy w DOG Kielce. Potem funkcjonował w strukturze Okręgu Generalnego Warszawa. W skład batalionu wchodziło dowództwo oraz 4 kompanie po 3 plutony. W dowództwie, oprócz dowódcy batalionu, służyli oficerowie: sztabowy, adiutant, prowiantowy i kasowy; podoficerowie: mundurowy, prowiantowy, rusznikowy, sanitarny oraz 6 ordynansów.
Rozkazem nr 10 000 mob. z 19 lipca 1920 Minister Spraw Wojskowych przemianował 3/I batalion wartowniczy Warszawski na V Warszawski Batalion Etapowy[wymaga weryfikacji?].
Na początku 1921 3/I baon wartowniczy stacjonował w Warszawie. Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921, na bazie 3/I batalionu wartowniczego powstał 1 batalion celny.
Dowódcy batalionu
Uwagi
- ↑ Pełna nazwa batalionu wartowniczego zawierała kolejny (arabski) numer batalionu w ramach dowództwa okręgu generalnego (DOG) i numer (rzymski) DOG.
Przypisy
- ↑ a b c Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 13.
- ↑ Spis byłych oddziałów WP 1935 ↓, s. 112.
- ↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 73.
- ↑ Wykaz garnizonów 1921 ↓, s. 39.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
- ↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 124.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 1008.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko-niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca – 1 września 1920. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Wartownicze”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Wykaz garnizonów znajdujących się na terenie podległym Ministerstwu Spraw Wojskowych wg stanu z dnia 1 lutego 1921, L. 11000 taj./Piech. I Ewid.. Adiutantura Generalna Naczelnego Wodza, sygn. 701/2/94 . Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1921-02-01. .