Abdon i Senen

W tym artykule zbadamy temat Abdon i Senen z różnych perspektyw i w szerokim zakresie. Abdon i Senen to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie, a jego znaczenie dotyczy różnych obszarów codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty składające się na Abdon i Senen, analizując ich wpływ w różnych kontekstach i ogólnie ich wpływ na społeczeństwo. Od jego powstania do obecnej ewolucji, przechodząc przez jego implikacje w sferze osobistej, zawodowej i społecznej, zagłębimy się w złożoność Abdon i Senen i jego liczne aspekty. Poprzez tę analizę staramy się zaoferować kompleksową i wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Abdon i Senen i jego miejsca w naszej współczesnej rzeczywistości.

Święci
Abdon i Senen
męczennicy
Ilustracja
Abdon i Senen (ilustracja z Kroniki norymberskiej, 1493)
Data śmierci

III w.

Czczeni przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

30 lipca

Atrybuty

kłosy zboża, winogrona, lwy, miecz, niedźwiedzie, palma męczeństwa

Szczególne miejsca kultu

Arles-sur-Tech

Święci Abdon i Senen na ołtarzu Jaime'a Hugueta w kościele św. Piotra w Terrassie, XV w.

Abdon i Senen (III w.) – męczennicy i święci rzymscy. Ich istnienie poświadcza istniejący od VI w. kult, akta ich męczeństwa są jednak mało wiarygodne.

Święci Abdon i Senen byli prawdopodobnie niewolnikami lub wyzwoleńcami pochodzącymi ze Wschodu. Pochodzące z VII w. itineraria świadczą, że zostali pochowani w Rzymie na cmentarzu św. Poncjana, przy drodze z Rzymu do Porto. W katakumbach św. Poncjana znajduje się przedstawiające ich malowidło pochodzące z VI/VII w.

Relikwie świętych Abdona i Senena znajdują się w rzymskim kościele św. Marka oraz w Arles-sur-Tech. Miejscowość ta znajduje się w diecezji Perpignan, której święci Abdon i Senen są patronami. Zreformowany Kalendarz rzymski ich przypadające 30 lipca święto pozostawia kalendarzom partykularnym.

Ikonografia

Obydwaj święci przedstawiani są ws strojach z epoki, czasem w strojach książęcych gdyż według legendy byli książętami perskimi. Ich atrybuty to kłosy zboża i winogrona będące symbolami eucharystii ale także tego, że są patronami ogrodników i że zgodnie z podaniem trudnili się ogrodnictwem. Pozostałe atrybuty to lwy, miecz, niedźwiedzie, palma męczeństwa.

Zobacz też

Bibliografia