Dziś zagłębiamy się w temat, który od lat budzi ogromne zainteresowanie: Aberracja chromatyczna. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Aberracja chromatyczna wzbudzał ciekawość zarówno naukowców, badaczy, jak i entuzjastów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Aberracja chromatyczna, od jego wpływu na społeczeństwo po jego dzisiejsze znaczenie. Dołącz do nas w tej podróży przez historię i implikacje Aberracja chromatyczna, aby odkryć jego wpływ w różnych obszarach i znaczenie we współczesnym świecie.
Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok). Wynika ona ze zjawiska dyspersji szkła użytego do budowy soczewki.
Aberracja chromatyczna występuje również w soczewce ludzkiego oka, powodując barwne obwódki (pomarańczowe i niebieskie) wokół ciemnych przedmiotów na jasnym tle. W przypadku układów optycznych (teleskopy, obiektywy fotograficzne itp.) jest to wada pogarszająca jakość odwzorowania.
Korekcja chromatyzmu zwana jest achromatyzacją. Istnieją różne jej rodzaje, w zależności od liczby achromatyzacji wybranych kolorów mamy: achromaty, apochromaty oraz superachromaty. Ten typ korekcji wynaleziony został przez Anglika Johna Dollonda (1706–1761) w Anglii.
Zjawisko to jest znane również w fotografii czarno-białej. Nie występują tam co prawda kolory, ale aberracja chromatyczna wywołuje nieostrość obrazu. Jego korekcję można osiągnąć poprzez:
Niektóre z tych metod wymagają jednak zwiększenia czasu ekspozycji.