W dzisiejszym świecie Adam Ostaszewski (prezydent Płocka) stał się istotnym tematem i dyskusją w społeczeństwie. Z biegiem czasu Adam Ostaszewski (prezydent Płocka) zyskał na znaczeniu i spowodował zmianę sposobu, w jaki ludzie postrzegają i podchodzą do tego tematu. W miarę rozwoju społeczeństwa Adam Ostaszewski (prezydent Płocka) staje się coraz bardziej istotny w różnych obszarach, wywołując debaty, rozbieżne opinie, a w niektórych przypadkach konkretne działania. Na przestrzeni dziejów Adam Ostaszewski (prezydent Płocka) wywierał wpływ na życie ludzi na różne sposoby, a jego wpływ jest nadal zauważalny. W tym artykule zostaną omówione różne perspektywy i podejścia do Adam Ostaszewski (prezydent Płocka) w celu analizy jego wpływu i zakresu we współczesnym społeczeństwie.
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Prezydent Płocka | |
Okres |
od 21 września 1930 |
Poprzednik | |
Następca |
Romuald Chmielewski |
Adam Marian Ostaszewski (ur. 21 listopada 1871 w Pyszkach, zm. 16 grudnia 1934) – prezydent Płocka w latach 1930-1934.
Urodził się w 1871 roku na Wołyniu jako syn Adama Ostaszewskiego i Marii Huk-Żurakowskiej, właścicieli majątków ziemskich Pyszki i Mieczysławówka na Naddnieprzańskiej Ukrainie.
Gimnazjum ukończył w Kijowie, tamże studiował na Uniwersytecie na Wydziale Matematyczno-Fizycznym. Następnie studiował w Instytucie Inżynieryjno-Agronomicznym w Gembloux w Belgii, który ukończył z tytułem inżyniera agronoma.
Po studiach osiadł w rodzinnym majątku Pyszki w powiecie Nowogród Wołyński.
W 1918 roku ratował się ucieczką z terenów objętych rewolucją październikową.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 zajmował kolejno stanowiska prezydenta Łucka, Ołyki i Równego.
Od 21 września 1930 do 27 lutego 1934 był prezydentem Płocka.
Dał się poznać ze współpracy ponad podziałami partyjnymi z radnymi miasta, którzy wspierali jego inicjatywy. Dokonał w Płocku konwersji długów z krótkoterminowych na długoterminowe. Uporządkował ulice i place. Zainicjował budowę tarasu nad Wisłą. Za jego prezydentury przeprowadzona została zmiana ustawy samorządowej.
Współczesny mu ekonomista Aleksander Ivánka napisał o nim, że był mężczyzną "pięknej postawy, z siwymi wąsami Polonusa".
Zmarł w wieku 63 lat dnia 16 grudnia 1934. Pochowany został na cmentarzu na Bródnie w Warszawie (kwatera 28A-2-10).
Z małżeństwa z Zuzanną Górską miał syna Eliasza (1905-1991), uczestnika powstania warszawskiego, dowódcę kompanii sztabowej w Zgrupowaniu Kryska.