Temat Airco DH.1 ma dziś ogromne znaczenie, ponieważ wpływa na wiele aspektów naszego codziennego życia. Istnieją różne punkty widzenia i opinie na ten temat, co sprawia, że jest to temat szeroko dyskutowany i wzbudzający duże zainteresowanie. W całej historii Airco DH.1 był przedmiotem licznych badań i badań mających na celu zrozumienie jego wpływu na społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Airco DH.1 i przeanalizujemy jego znaczenie we współczesnym świecie. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Airco DH.1 to temat zasługujący na naszą uwagę i refleksję.
Airco DA.1A | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Aircraft Manufacturing Company Limited |
Konstruktor | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
1915 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
12,5 m |
Długość |
8,83 m |
Wysokość |
3,45 m |
Powierzchnia nośna |
39,58 m² |
Masa | |
Własna | |
Startowa | |
Osiągi | |
Prędkość maks. | |
Pułap | |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm | |
Użytkownicy | |
Wielka Brytania, Australia | |
Rzuty | |
Airco DH.1 – brytyjski samolot myśliwski i rozpoznawczy z okresu I wojny światowej.
W 1914 roku głównym konstruktorem w wytwórni lotniczej Aircraft Manufacturing Company Limited, produkującej samoloty na podstawie licencji braci Farman, został Geoffrey de Havilland, który opracował pierwszy samolot wytwórni. Od jego nazwiska otrzymał on oznaczenie DH.1. Prototyp samolotu był gotowy w styczniu 1915 roku i po oblataniu znalazł się w zainteresowaniu lotnictwa brytyjskiego z uwagi na ustawienie stanowiska obserwatora z przodu (co zapewniało doskonałą widoczność) i planowane jego uzbrojenie. Royal Flying Corps zwróciło jednak uwagę na słabe osiągi samolotu, a zwłaszcza na małą moc silnika. Pomimo zainteresowania lotnictwa, wytwórnia zrezygnowała z jego produkcji na rzecz budowy kolejnego samolotu Airco DH.2. Wytwórnia przekazała jednak plany DH.1 do wytwórni Savages Limited of King’s Lynn, w której zamontowano w samolocie silnik Beardmore o mocy 121 KM, przez co poprawiły się jego osiągi, choć jednocześnie zwiększyła się masa. W wytwórni tej wyprodukowano 99 samolotów z mocniejszym silnikiem, oznaczonych jako DH.1A. Samoloty produkowane seryjnie zostały także wyposażone w karabin maszynowy obsługiwany przez obserwatora.
Samoloty DH.1A znalazły się na wyposażeniu lotnictwa brytyjskiego, gdzie służyły w 14. dywizjonie RFC, działającym na Bliskim Wschodzie. Jeden z tych samolotów znalazł się na wyposażeniu 1. dywizjonu Australian Flying Corps. Samolot użytkowano na froncie na Bliskim Wschodzie do 1917 roku. Pozostałe samoloty służyły do szkolenia pilotów i obserwatorów i znalazły się na wyposażeniu Centralnej Szkoły Lotniczej w Upavon, siedmiu dywizjonów szkolnych i jednym dywizjonie zapasowym.
Samolot DH.1 był dwupłatem o konstrukcji drewnianej, kratownicowej. W przedniej części kadłuba mieściła się gondola z miejscami dla załogi, z przodu kabina obserwatora, a za nią pilota. Za fotelami załogi znajdował się silnik napędzający śmigło pchające. Podwozie było stałe, klasyczne z płozą ogonową.