Avro Canada CF-100 Canuck
W dzisiejszym świecie Avro Canada CF-100 Canuck to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w społeczeństwie, wpływ na życie codzienne, czy też ze względu na swoje znaczenie w historii, Avro Canada CF-100 Canuck stał się przedmiotem dyskusji i analiz w różnych obszarach. Od pola akademickiego po pole społeczne, Avro Canada CF-100 Canuck wzbudził zainteresowanie profesjonalistów, naukowców, aktywistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zagłębimy się w głębię Avro Canada CF-100 Canuck, aby zrozumieć jego znaczenie, znaczenie i rolę, jaką odgrywa w naszej obecnej rzeczywistości.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
myśliwiec dalekiego zasięgu |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
19 stycznia 1950 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2× silnik turboodrzutowy Avro Canada Orenda 11 |
| Ciąg |
32,4 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,8 m Mk 3 |
| Długość |
15,9 m Mk 3 |
| Wysokość |
4,7 m Mk 3 i 5 |
| Powierzchnia nośna |
50,2 m² Mk 3 |
| Masa | |
| Własna |
9 720 kg Mk 3 |
| Startowa |
17 888 kg Mk 3 |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
1022 km/h Mk 3 |
| Prędkość wznoszenia |
46,7 m/s Mk 3 |
| Pułap |
14 300 m Mk 3 |
| Zasięg |
2 600 km Mk 3 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
.svg){kind=small} Royal Canadian Air Force Force Aêrienne Belge
| |
Avro Canada CF-100 Canuck – kanadyjski myśliwiec dalekiego zasięgu wyprodukowany przez firmę Avro Canada w liczbie 692 egzemplarzy. Samolot służył w Królewskich Kanadyjskich Siłach Powietrznych trzydzieści lat. Znalazł się także na wyposażeniu lotnictwa Belgii
Pomimo iż CF-100 nie był samolotem naddźwiękowym, na maszynie w wersji Mk 4 szef pilotów oblatywaczy zakładów Avro Janusz Żurakowski 18 grudnia 1952 roku przekroczył barierę dźwięku w locie nurkowym.
Historia
Kanadyjskie Siły Powietrzne potrzebowały samolotu myśliwskiego zdolnego do odbywania długotrwałych patroli nad rozległymi północnymi terytoriami Kanady. Po zakończeniu II wojny światowej pojawiło się nowe zagrożenie, Związek Radziecki i to właśnie znad okolic arktycznych oczekiwano potencjalnego ataku radzieckich sił powietrznych. Prace nad nowym samolotem oznaczonym jako XF-100 rozpoczęto w październiku 1946 roku. Nowa maszyna charakteryzować się miała bardzo dużym zasięgiem i zdolnością do operowania w każdych warunkach atmosferycznych. Wybudowano dwa prototypy, pierwszy z nich oznaczony jako CF-100 Mark 1 wzbił się do swojego dziewiczego lotu 19 stycznia 1950 roku. Napędzany był brytyjskimi silnikami Rolls-Royce Avon RA 3 o mocy 28,9 kN każdy. Po zakończeniu prób przystąpiono do budowy tzw. serii zerowej, dziesięciu maszyn oznaczonych jako wersja Mk 2. Pierwsza z nich wzbiła się w powietrze 20 czerwca 1950 roku. W samolotach tych zastosowano już kanadyjskie silniki turboodrzutowe Avro Canada Orenda 2 o mocy 26,7 kN. Samoloty nie były uzbrojone a jeden z nich (niektóre źródła podają dwie maszyny) został przebudowany na maszynę treningową oznaczoną jako Mk 2T.
Pierwsza wersja produkcyjna oznaczona była jako Mk 3 (70 samolotów), samoloty napędzane były silnikami Avro Canada Orenda 2 i posiadały uzbrojenie, osiem karabinów maszynowych Colt Browning kalibru 12,7 milimetra oraz radar APG-33. Kolejna wersja Mk 4 otrzymała silniki Orenda 9 (każdy z silników po 29,1 kN mocy), nowy radar APG-40 i niekierowane uzbrojenie rakietowe, dwa pojemniki po 29 rakiet kalibru 70 milimetrów umieszczonych na końcach skrzydeł i jeden pojemnik podkadłubowy z 48 rakietami. Pojemnik podkadłubowy mógł być wymieniony na zasobnik z ośmioma karabinami 12,7 milimetra. Wersje Mk 4, na których zamontowano nowy silnik Orenda 11 (każdy po 32,4 kN) oznaczono jako Mk 4B. W 1954 roku oblatano ostatnią wersję CF-100 Mk 5 z silnikami Orenda 11 lub 18. W Royal Canadian Air Force samolot służył do 1981 roku. 53 egzemplarze samolotu otrzymała Belgia, która używała samolot w latach 1957-1964.
Konstrukcja
CF-100 był całkowicie metalowym, dwusilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem. Proste, dwudźwigarowe skrzydło o trapezowym obrysie, wyposażone w lotki, dwuszczelinowe klapy wyporowe i płytowe hamulce aerodynamiczne umieszczone na obydwu powierzchniach skrzydeł. Klasyczne usterzenie wolnonośne, usterzenie poziome umieszczone w połowie wysokości usterzenia pionowego. Podwozie chowane, przednie dwukołowe do wnęki w kadłubie, główne również – dwa zespoły po dwa koła do wnęk w centralnej części skrzydeł. Napęd w gondolach silnikowych umieszczonych przy kadłubie po obu jego stronach.
Wersje
- CF-100 Mk 1 – pierwsze dwa prototypy.
- CF-100 Mk 1P – planowana wersja zwiadowcza, nie wybudowana.
- CF-100 Mk 2 – dziesięć samolotów serii zerowej.
- CF-100 Mk 2T – wersja szkolno-treningowa.
- CF-100 Mk 3 – pierwsza wersja seryjna.
- CF-100 Mk 3A – wersja napędzana silnikiem Orenda 2, wybudowano 21 egzemplarzy.
- CF-100 Mk 3B – wersja napędzana silnikiem Orenda 8, 45 egzemplarzy.
- CF-100 Mk 3CT – wersja szkolno-treningowa, której oznaczenie zmieniono na Mk 3D, jeden samolot.
- CF-100 Mk 4 – druga wersja seryjna.
- CF-100 Mk 4A – wersja napędzana silnikiem Orenda 9, 137 egzemplarzy.
- CF-100 Mk 4B – wersja napędzana silnikiem Orenda 11, 141 egzemplarzy.
- CF-100 Mk 4X – nie wybudowana planowana, kolejna wersja Mk 4.
- CF-100 Mk 5 – wersja napędzana silnikami Orenda 11 lub 18, 332 egzemplarzy.
- CF-100 Mk 5D – wersja przeznaczona do zadań walki radioelektronicznej.
- CF-100 Mk 5M – wersja przystosowana do przenoszenia pocisków AIM-7 Sparrow II.
- CF-100 Mk 6 – planowana wersja uzbrojona w rakiety AIM-7 Sparrow II, niezbudowana.
Przypisy
- ↑ Łukasz Golowanow: CF-100 Canuck – zapomniany kanadyjski myśliwiec. Konflikty.pl, 28 października 2014.
Bibliografia
- Jerzy Świdziński, Avro Canada CF-100 Canuck, „Skrzydlata Polska”, nr 48 (1990), s. 11, ISSN 0137-866x.
Zobacz też
Podobne lub porównywalne samoloty: