W tym artykule poruszymy temat Barbara Wysoczańska, który przykuł dziś uwagę szerokiego spektrum ludzi. Zbadane zostaną różne aspekty związane z Barbara Wysoczańska, od jego pochodzenia i ewolucji po znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Zbadane zostaną także jego implikacje w różnych obszarach, a także opinie i stanowiska ekspertów i specjalistów w danej dziedzinie. Poprzez dogłębną analizę będziemy starali się przedstawić wszechstronną i wzbogacającą wizję Barbara Wysoczańska, aby zaoferować czytelnikom szersze i bardziej szczegółowe zrozumienie tego fascynującego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
12 sierpnia 1949 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Barbara Maria Wysoczańska, z domu Szeja (ur. 12 sierpnia 1949 w Świętochłowicach) – polska florecistka, pierwsza polska medalistka olimpijska we florecie kobiet, dwukrotna medalistka mistrzostw świata.
Urodziła się w rodzinie górniczej Leona Emanuela Szeji i Marty Gertrudy z domu Bendkowskiej. Absolwentka miejscowego Liceum Ogólnokształcącego (1967) i bielańskiej AWF (1971), gdzie otrzymała tytuł magistra WF. Wychowanka Baildonu Katowice (do 1969), następnie do zakończenia kariery zawodniczka AZS Warszawa (1969-1988).
Na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku wywalczyła indywidualnie brązowy medal. W rundzie finałowej wygrała trzy z pięciu pojedynków i uplasowała się za Francuzką Pascale Trinquet i Węgierką Magdą Maros. W zawodach drużynowych zajęła czwarte miejsce. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej igrzyskach olimpijskich w Montrealu indywidualnie zajęła 20. miejsce, a drużynowo była szósta.
Podczas mistrzostw świata w Wiedniu w 1971 roku wspólnie z Krystyną Machnicką-Urbańską, Haliną Balon, Elżbietą Franke i Jolantą Bebel-Rzymowską zajęła trzecie miejsce w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobyła także srebrny medal na mistrzostwach świata w Hamburgu (1978).
Osiągnięcia sportowe: