W tym artykule poruszony zostanie temat Beitar Jerozolima, kwestii o ogromnym znaczeniu i znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Beitar Jerozolima wzbudził duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, od akademickiego po polityczne i społeczne. Zagadnienie to charakteryzuje się dużą złożonością i różnorodnością podejść, które wymagają głębokiej i wyczerpującej analizy. W tym artykule zostaną zbadane różne perspektywy, umieszczając Beitar Jerozolima w kontekście historycznym i kulturowym, a także badając jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Oczekuje się, że ten artykuł przyczyni się do zrozumienia i refleksji na temat Beitar Jerozolima, oferując wszechstronną i krytyczną wizję tego tematu, który ma dziś ogromne znaczenie.
Pełna nazwa |
מועדון כדורגל בית"ר ירושלים |
---|---|
Przydomek |
המנורה (Menora) |
Barwy |
żółto-czarne |
Data założenia | |
Liga | |
Państwo | |
Adres |
24 Kanfei Nesharim, Giwat Sza’ul, 95464 Jerozolima |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Właściciel |
Mosze Chogeg |
Prezes | |
Trener | |
Strona internetowa |
Mo’adon Kaduregel Beitar Jerozolima (hebr. מועדון כדורגל בית"ר ירושלים) – izraelski klub piłkarski z Jerozolimy. Jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich w Izraelu (6 tytułów mistrzowskich).
W roku 1936, dwóch mieszkańców Jerozolimy – Dawid Horn oraz Szemuel Kirschstein – postanowiło założyć lokalną drużynę piłki nożnej. Horn był działaczem prawicowego, młodzieżowego ruchu syjonistycznego Betar – „młodzieżówki” syjonistów rewizjonistów (liberalni nacjonaliści). Do dziś fani Beitaru sympatyzują z partiami prawej strony sceny politycznej, m.in. ugrupowaniem Likud. Założyciele klubu postanowili, że głównymi hasłami klubu będą słowa „Hadar” (szacunek dla samego siebie) i „Hod” (Chwała). Kadra Beitaru w początkowej fazie istnienia klubu składała się w całości z członków Betaru włączając w to Chaima Corfu (który w przyszłości został ministrem prawicowego rządu).
W 2005 roku po przejęciu klubu przez Gaidamaka, Beitar Jerozolima stał się drużyną o największym w Izraelu budżecie. Przed sezonem sprowadzono do Jerozolimy piłkarzy o świetnej marce, nie tylko w Europie ale i na świecie, takich jak Jerome Leroy, Fabrice Fernandes czy David Aganzo. Na stanowisko trenera zatrudniono Luisa Fernándeza – byłego szkoleniowca m.in. Paris Saint-Germain, Athletic Bilbao i RCD Espanyolu. Beitar zakończył rozgrywki sezonu 2005/2006 na 3. miejscu w lidze, kwalifikując się zarazem do Pucharu UEFA.
Przed sezonem 2006/2007 nastąpiły w klubie kolejne zmiany, trenerem został były mistrz świata z roku 1978 – Osvaldo Ardiles, a do Beitaru sprowadzono m.in. Dereka Boatenga i Micha’ela Zandberga.
Po kilku miesiącach oraz niepowodzeniach w lidze i Pucharze UEFA, zwolniono argentyńskiego szkoleniowca, a na jego miejsce przyszedł Josi Mizrachi – legenda jerozolimskiego klubu.
W sezonie 2008/2009 Beitar grał w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów UEFA, gdzie w drugiej rundzie spotkał się z Wisłą Kraków. Beitar pierwszy mecz wygrał 2:1, natomiast w rewanżu górą była Biała Gwiazda, która wygrała aż 0:5. Nie był to pierwszy mecz Beitaru z polską drużyną. W pierwszej rundzie kwalifikacji do Ligi Mistrzów w sezonie 1993/1994 Beitar trafił na Lecha Poznań. Izraelski klub przegrał w dwumeczu aż 2:7 (2:4 w meczu domowym i 0:3 w meczu wyjazdowym).
Kibicem Beitaru jest m.in. amerykański aktor Adrien Brody.
|