Benewentana
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Benewentana, zajmując się jego najważniejszymi i interesującymi aspektami. Od jego wpływu na obecne społeczeństwo po jego historyczne korzenie, dokładnie przeanalizujemy różne punkty widzenia otaczające Benewentana. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różnorodne perspektywy istniejące wokół tego tematu, oferując naszym czytelnikom szerokie i wzbogacające spojrzenie. Ponadto zaprezentujemy studia przypadków i referencje, które zilustrują trafność i znaczenie Benewentana we współczesnym kontekście. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i wiedzy o Benewentana!
Benewentana – typ średniowiecznego włoskiego pisma kodeksowego, używany od XI do końca XIV wieku. Ukształtowała się na terenie księstwa Benewentu, w kręgu skryptoriów benedyktyńskich. Używano jej w południowej części Italii oraz na obszarze Dalmacji.
Benewentana była starannym pismem kaligraficznym, z widocznymi tendencjami manierystycznymi. Litery układano wzdłuż wyraźnej osi poziomej, kreski poziome, pionowe i skośne w lewo były pogrubione, podczas gdy skośne w prawo pozostawiano cienkie. Ściśle przestrzegano stosowania ligatur, litery z oczkami w prawo łączono z literami o oczkach w lewo.
Zachowało się około 250 manuskryptów zapisanych benewentaną, z których najważniejszym jest XI-wieczna Reguła św. Benedykta. Głównymi centrami tego typu pisma były Salerno i Bari oraz liczne opactwa na wybrzeżu dalmatyńskim. Począwszy od XII wieku uwidacznia się tendencja do miniaturyzacji liter. Ostatecznie benewentana zanikła w XIV wieku, wyparta przez pismo gotyckie.
Bibliografia
- Aleksander Gieysztor: Zarys dziejów pisma łacińskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2009. ISBN 978-83-01-16054-8.