Dzisiaj Bima jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, konsekwencje w życiu codziennym czy znaczenie historyczne, Bima stał się kluczowym punktem dyskusji w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się do ewolucji na przestrzeni czasu Bima przyciągał uwagę naukowców, profesjonalistów i ciekawskich. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Bima, od jego pochodzenia po obecne skutki, z zamiarem zaoferowania wszechstronnej i wzbogacającej perspektywy na ten bardzo istotny temat.
Bima, belmer (hebr. בימה dosł. „podwyższenie”, „wieża”; jid. בימה bime), almemar (jid. באַלעמער, balemer), w nazewnictwie aszkenazyjskim bałemer, almejmar, a w nazewnictwie sefardyjskim tewa (hebr. תבה dosł. „skrzynia, arka”) – podwyższone miejsce w centrum synagogi, z którego odczytywana jest Tora oraz księgi prorockie i prowadzone są modlitwy.
Bima w salach jednonawowych oraz dziewięciopolowych ma zwykle kształt ośmiobocznego podium. W salach z bimami-wieżami podia te, zazwyczaj kwadratowe, były wbudowane pomiędzy cztery filary. Dostęp do niej jest zapewniony przez schodki, ulokowane z jednej lub z dwóch stron. W obu przypadkach podia wraz z prowadzącymi na nie schodkami były otoczone balustradami o różnej formie i wykonanymi z różnych materiałów.
Rabini poszczególnych nurtów judaizmu nie wypracowali jednolitego miejsca sytuowania bimy. Stosowane są zróżnicowane rozwiązania architektoniczne:
Bimy altanowe, otoczone balustradą i zwieńczone baldachimem, pojawiły się w drugiej połowie XVI wieku.