Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Blade: Wieczny łowca II. Niezależnie od tego, czy jesteś miłośnikiem historii, entuzjastą technologii, czy po prostu osobą ciekawą nowych perspektyw, jesteśmy pewni, że ten artykuł zachwyci Cię od samego początku. Zanurz się z nami w podróż, która obejmie początki Blade: Wieczny łowca II aż do jego wpływu na współczesne społeczeństwo, odkrywając jego kulturowe, naukowe i emocjonalne implikacje. Dołącz do nas, gdy będziemy badać różne aspekty Blade: Wieczny łowca II, odkrywając jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
21 marca 2002 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Wesley Snipes |
Muzyka |
Marco Beltrami |
Zdjęcia |
Gabriel Beristain |
Scenografia |
Carol Spier |
Kostiumy |
Wendy Partridge |
Montaż |
Peter Amundson |
Produkcja |
Peter Frankfurt |
Wytwórnia |
Marvel Enterprises |
Dystrybucja | |
Budżet |
54 000 000 USD |
Przychody brutto |
155 010 032 USD |
Poprzednik | |
Kontynuacja | |
Strona internetowa |
Blade: Wieczny łowca II (ang. Blade II) – amerykański fantastycznonaukowy film akcji, horror na podstawie serii komiksów o superbohaterze o tym samym imieniu wydawnictwa Marvel Comics. Za reżyserię odpowiadał Guillermo del Toro na podstawie scenariusza Davida S. Goyera. W tytułowej roli wystąpił Wesley Snipes, a obok niego w rolach głównych pojawili się: Kris Kristofferson, Ron Perlman, Leonor Varela, Norman Reedus i Luke Goss.
Światowa premiera filmu miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. W Polsce zadebiutował on 7 czerwca tego samego roku. Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów. Podobnie jak pierwsza część otrzymał mieszane oceny od krytyków. Jego poprzednia część Blade: Wieczny łowca miała premierę w 1998 roku. Powstała również jego kontynuacja Blade: Mroczna trójca z 2004 roku. W 2019 roku zapowiedziany został reboot z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela.
W 1999 roku, dwa lata po wydarzeniach z pierwszego filmu, Blade szuka w Pradze swojego mentora Abrahama Whistlera, który uważany był za zmarłego po tym, jak został zaatakowany przez Deacona Frosta, ale zamiast tego został zamieniony w wampira. Blade odkrywa, że Whistler jest przetrzymywany w kryjówce wampirów. Po powrocie do swojej kryjówki Blade daje Whistlerowi antywirusowe wampirze serum, aby przywrócić mu ludzką postać.
Pandemia, o której nie wie Blade, znana jako „wirus żniwiarza” rozprzestrzeniła się wśród wampirów. Zainfekowane wampiry zamieniają się w „Żniwiarzy”, mutację wampirów odporną na większość słabości wampirów, która zabija ludzi, a zamienia w Żniwiarzy wampiry, którzy się nimi żywią. Nie mogąc powstrzymać Żniwiarzy, Lord wampirów, Eli Damaskinos, wysyła dwóch emisariuszy, Asada i swoją córkę Nyssę, aby poprosili o pomoc Blade’a. Damaskinos wyjaśnia, że wampir Jared Nomak został zarażony wirusem Żniwiarza i celowo karmi się innymi wampirami, rozprzestrzeniając wirusa. Damaskinos ostrzega Blade’a, że gdy Nomak skończy żerować na wampirach, zacznie żerować na ludziach. Blade niechętnie zgadza się pomóc. Asad następnie wprowadza Blade’a i jego grupę do Bloodpack, grupy wampirów wyszkolonych, aby zabić Blade’a. Poza Asadem i Nyssą, Bloodpack składa się z Reinhardta, Chupy, Snowmana, Verlaine, Lighthammera i Priesta. Aby utrzymać ich w ryzach, Blade umieszcza ładunek wybuchowy z tyłu głowy Reinhardta.
Za radą Blade’a zespół zaczyna od zbadania nocnego klubu House of Pain odwiedzanego przez wampiry. Natrafiają tam na Żniwiarzy i odkrywają, że ich broń jest całkowicie nieskuteczna. Nomak przybywa i zabiera na zakładnika Nyssę. Blade walczy z Nomakiem, kiedy Nomak zyskuje przewagę, promienie słońca odbijają się od miecza Blade’a powodując, że Nomak staje w płomieniach. Blade zabija Priesta po tym, jak został on zainfekowany. Lighthammer zostaje zarażony, Whistler opuszcza swój posterunek, a Scud ledwo uchodzi z życiem po ataku Żniwiarzy. Whistler ujawnia, że podążał za Żniwiarzem pozostającym w tyle i odnalazł go uwięzionego przy wejściu do kanału. Grupa zabiera tego Żniwiarza do kryjówki w celu obserwacji. Po śmierci Żniwiarza z pragnienia, rozcięcie jego zwłok ujawnia, że większość Żniwiarzy ma tendencję do samospalania się w ciągu 12 godzin, jeśli się nie pożywią, a także, że mają oni dodatkową warstwę kości, która chroni przód serca, jednak boki serca nie są chronione. Wiedzą też, że Żniwiarze są nadal wrażliwi na światło słoneczne. Wiedząc o tej słabości Whistler i Scud tworzą projektory UV dla zespołu. Blade uważa, że ich najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie kryjówki Żniwiarzy w kanałach o świcie, narażając na niebezpieczeństwo cały Bloodpack.
Podczas poszukiwania kryjówki Żniwiarzy Lighthammer zostaje zainfekowany, zabija Snowmana i ściga Verlaine po drabinie włazu. Po otworzeniu pokrywy włazu przez Verlaine oboje umierają od światła słonecznego. Chupa zwrca się przeciwko Whistlerowi i atakuje go, jednak zostaje zabity przez grupę Żniwiarzy. Asad wpada w zasadzkę, zostaje wciągnięty pod wodę i zabity. Podczas próby ucieczki Whistler zostaje zatrzymany przez Nomaka, który ujawnia mu informacje o Damaskinosie i wręcza mu królewski pierścień pieczęci. Używając specjalnych bomb emitujących promieniowanie UV, Blade zabija wszystkich Żniwiarzy z wyjątkiem Nomaka oraz ratuje Reinhardta i Nyssę, ale zostaje zdradzony przez Damaskinosa i jego ludzi, którzy go ogłuszają.
Damaskinos ujawnia, że stworzył wirusa Żniwiarza, aby stworzyć nową rasę wampirów opartą na Bladzie, i że Nomak był nieudanym eksperymentem. Whistler rzuca mu królewski pierścień pieczęci i żąda prawdy. Damaskinos potwierdza, że Nomak jest w rzeczywistości jego synem. Scud okazuje się być lojalnym wobec Damaskinosa. Blade odpowiada, że zawsze wiedział o jego lojalności. Blade zabija Scuda ładunkiem wybuchowym, który wcześniej umieścił na Reinhardcie. Damaskinos następnie nakazuje swoim naukowcom przeprowadzenie sekcji Blade’a, aby mogli nauczyć się replikować jego umiejętności. Nyssa rozmawia z Damaskinosem o jego kłamstwach. Damaskinos mówi, że dla przetrwania rasy wampirów jest gotów poświęcić wszystko, w tym własną rodzinę. Po ucieczce od swoich porywaczy Whistler zabiera Blade’a do kałuży krwi, gdzie odzyskuje siły, by zabić Reinhardta i jego ludzi.
Nyssa i Damaskinos planują uciec, ale Nyssa blokuje drzwi wyjściowe, uniemożliwiając Damaskinosowi ucieczkę, podczas gdy Nomak ich dogania. Nomak dopada Damaskinosa i zabija go. Nyssa następnie ofiarowuje się Nomakowi do ugryzienia, przez co zostaje ona zainfekowana wirusem. Blade walczy z Nomakiem i dźga go mieczem w bok prosto w serce. Następnie Nomak popełnia samobójstwo, dociskając miecz w zranione serca. Blade spełnia ostatnie życzenie Nyssy, która chciała zobaczyć wschód słońca. Nyssa umiera od promieni słonecznych przed przemianą w Żniwiarza.
W filmie ponadto wystąpili: Santiago Segura jako Rush, wampir z Pragi i Karel Roden jako Karel Kounen, prawnik Damaskinosa oraz członkowie Bloodpack: Matt Schulze jako Chupa, Danny John-Jules jako Asad, Donnie Yen jako Snowman, Marit Velle Kile jako Verlaine, Daz Crawford jako Lighthammer i Tony Curran jako Priest.
Na stanowisku reżysera został zatrudniony Guillermo del Toro. Scenariusz ponownie napisał David S. Goyer. Peter Frankfurt, Wesley Snipes i Patrick Palmer zostali producentami. Produkcją zajęły się studia New Line Cinema, Amen Ra Films i Imaginary Forces przy współpracy z Marvel Enterprises.
Zdjęcia do filmu trwały od 12 marca do 2 lipca 2001 roku. Był on kręcony między innymi w Pradze i w Barrandov Studios w Republice Czeskiej. Za zdjęcia odpowiadał Gabriel Beristain, za scenografię Carol Spier, a za kostiumy Wendy Partridge. Montażem zajął się Peter Amundson.
Muzykę do filmu skomponował Marco Beltrami. Ścieżka dźwiękowa autorstwa Beltramiego została wydana 4 czerwca 2002 roku. Natomiast album Blade II: The Soundtrack został wydany 19 marca 2002 roku.
| ||||||||
Nr | Tytuł utworu | Autor | Wykonawca | Długość | ||||
1. | „Blade (Theme from Blade)” | D. Saber, M. Beltrami | Danny Saber i Marco Beltrami | 3:04 | ||||
2. | „Cowboy” | E. Jeffers, N. Cook, J. Jackson, K. Dean, M. Tiffrere | Fatboy Slim i Eve | 5:31 | ||||
3. | „I Against I” | D. Smith, R. Del Naja, G. Marshall, N. Davidge | Massive Attack i Mos Def | 5:40 | ||||
4. | „Right Here, Right Now” | O. Jackson, P. Oakenfold, S. Osborne, A. Gray | Paul Oakenfold i Ice Cube | 4:10 | ||||
5. | „Tao of the Machine” | T. Trotter, B. Transeau | BT i The Roots | 3:16 | ||||
6. | „Child of the Wild West” | L. Freese, L. Muggerud, R. Williams | Roni Size i Cypress Hill | 4:14 | ||||
7. | „The One” | T. Smith, V. Miller, B. Ashworth, J. O’Bryan | Dub Pistols, Busta Rhymes i Silkk the Shocker | 3:44 | ||||
8. | „We Be Like This” | J. Jackson, J. Phillips, D. Saber | Danny Saber, Fabolous i Jadakiss | 5:45 | ||||
9. | „Gorillaz on My Mind” | R. Noble, D. Albarn | Gorillaz i Redman | 4:29 | ||||
10. | „Gangsta Queens” | K. Taylor, R. Fisher, A. Cocup, T. Findlay | Groove Armada, Trina i Rah Digga | 3:54 | ||||
11. | „PHDream” | W. Mathis, S. Kirkland, K. Jordan | The Crystal Method i Bubba Sparxxx | 3:52 | ||||
12. | „Raised in the Hood” | D. Hawkins, R. Williams | Roni Size i Volume 10 | 3:26 | ||||
13. | „Gettin’ Aggressive (Mowo! Mix)” | M. Tyler, R. Hall | Moby i Mystikal | 3:38 | ||||
14. | „Mind What You Say (Bonus Track)” | L. Brown | Lennox „Buppy” Brown | 3:59 | ||||
58:42 |
| ||||||||
Nr | Tytuł utworu | Autor | Długość | |||||
1. | „Nomack the Knife” | M. Beltrami | 3:31 | |||||
2. | „Waiting For the Sun” | M. Beltrami | 2:30 | |||||
3. | „Main Title” | M. Beltrami | 3:03 | |||||
4. | „Suckheads Infiltrate” | M. Beltrami | 2:21 | |||||
5. | „Nyssa Sucks” | M. Beltrami | 1:52 | |||||
6. | „B Slice” | M. Beltrami | 1:11 | |||||
7. | „House of Paincakes” | M. Beltrami | 4:55 | |||||
8. | „Blade Pops a Cold One” | M. Beltrami | 0:54 | |||||
9. | „Family Feud” | M. Beltrami | 2:20 | |||||
10. | „Charge of the Light Grenade” | M. Beltrami | 3:05 | |||||
11. | „Blade’s Discharge” | M. Beltrami | 1:34 | |||||
12. | „Priest Splits” | M. Beltrami | 1:23 | |||||
13. | „Nomack Snacks” | M. Beltrami | 1:19 | |||||
14. | „Back in Black” | M. Beltrami | 0:47 | |||||
15. | „Nyssa Over Easy” | M. Beltrami | 1:32 | |||||
16. | „Wind and the Willows (Abayo)” | M. Beltrami | 1:22 | |||||
33:39 |
Światowa premiera filmu Blade: Wieczny łowca II miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. Podczas wydarzenia uczestniczyła obsada i produkcja filmu oraz zaproszeni specjalni goście. Premierze tej towarzyszył czerwony dywan oraz szereg konferencji prasowych. Dla szerszej publiczności w Stanach Zjednoczonych zadebiutował 22 marca. W Polsce film miał premierę 7 czerwca tego samego roku.
Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów, z czego ponad 82 miliony w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz ponad 290 tysięcy w Polsce.
Film otrzymał mieszane oceniony krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 57% z 151 recenzji filmu jest pozytywnych (średnia ocen wyniosła 5,94 na 10). Na portalu Metacritic średnia ocen z 28 recenzji wyniosła 52 punktów na 100. Natomiast według serwisu CinemaScore publiczność przyznała mu ocenę B+ w skali od F do A+.
Rok | Ceremonia | Kategoria | Nominowani | Rezultat | Przypis |
---|---|---|---|---|---|
2002 | Golden Schmoes Awards | Najgorszy horror roku | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | |
2003 | Saturn Awards | Najlepszy horror | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | |
Najlepsza charakteryzacja | Michelle Taylor, Gary Matanky, Bob Newton, Mark Boley | Nominacja | |||
Fangoria Chainsaw Awards | Najlepszy film w szerokiej dystrybucji | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | ||
Najlepszy scnenariusz | David S. Goyer | Nominacja | |||
Najlepszy aktor drugoplanowy | Thomas Kretschmann | Nominacja | |||
Najlepsza charakteryzacja | Steve Johnson, Tippett Studio | Wygrana |
W 2004 roku powstała trzecia część Blade: Mroczna trójca. Swoją rolę w niej powtórzył Wesley Snipes. David S. Goyer powrócił jako scenarzysta i odpowiadał również za reżyserię. Powstała również bezpośrednią kontynuacja filmu Blade: Mroczna trójca, serial Blade: The Series z 2006 roku, w którym Sticky Fingaz zastąpił Snipesa. Był on emitowany przez Spike TV, a przy pracy nad nim zaangażowany był również Goyer.
W 2012 roku prawa do postaci powróciły do Marvel Studios. W lipcu 2019 roku prezes studia Kevin Feige zapowiedział reboot zatytułowany Blade z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela.