Bobby Schwartz

Dziś Bobby Schwartz nadal jest aktualnym tematem, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Zagadnienie to było przedmiotem studiów i badań specjalistów w tej dziedzinie, którzy próbowali znaleźć odpowiedzi na pytania i rozwiązania problemów związanych z Bobby Schwartz. Na przestrzeni dziejów Bobby Schwartz odgrywał zasadniczą rolę w codziennym życiu ludzi, wpływając na ich zachowania, postawy i decyzje. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy Bobby Schwartz, aby rzucić światło na ten temat i jego dzisiejsze implikacje.

Bobby Schwartz
Ilustracja
Bobby Schwartz (1981)
Pełne imię i nazwisko

Robert Benjamin Schwartz

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1956
Santa Barbara

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa świata
złoto 1981 żużel, pary
złoto 1982 żużel, drużynowo
złoto 1982 żużel, pary
srebro 1980 żużel, drużynowo
srebro 1985 żużel, drużynowo
srebro 1986 żużel, drużynowo
brąz 1983 żużel, drużynowo
brąz 1984 żużel, drużynowo
brąz 1985 żużel, pary

Bobby Schwartz, właśc. Robert Benjamin Schwartz (ur. 10 sierpnia 1956 w Santa Barbara) – amerykański żużlowiec, występujący również na długim torze.

Życiorys

Największe sukcesy w karierze odniósł w rozgrywkach drużynowych. Sześciokrotnie był finalistą Drużynowych Mistrzostw Świata, zdobywając złoty (1982), 3 srebrne (1980, 1985, 1986) oraz 2 brązowe (1983, 1984) medale. Oprócz tego pięciokrotnie uczestniczył w finałach Mistrzostw Świata Par, dwukrotnie zdobywając złote (1981, 1982) oraz brązowy (1985) medal.

W 1980 r. zajął III m. w tradycyjnym turnieju o "Zlatą Přilbę w Pardubicach. Wielokrotnie startował w finałach Indywidualnych Mistrzostw Stanów Zjednoczonych, zdobywając 7 medali: 2 złote (1986, 1989), 4 srebrne (1984, 1985, 1992, 1995) oraz brązowy (1978). Był również wielokrotnym reprezentantem kraju w eliminacjach Indywidualnych Mistrzostw Świata, awansując w 1979 r. do finału interkontynentalnego (XIV m.) oraz trzykrotnie do finałów zamorskich (1984 – XV m., 1986 – XIII m., 1988 – XIV m.).

Odnosił również sukcesy w zawodach na długim torze, trzykrotnie awansując do finałów światowych: 1982 – XV m., 1983 – XIII m., 1985 – VI m.

Bibliografia

  • Wiesław Dobruszek, "Żużlowe ABC" tom II, Leszno 2004, str. 236