Budynek dawnej Komory Wodnej w Warszawie
var1 to motyw, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie ludzi na całym świecie. Od dłuższego czasu var1 jest przedmiotem debaty i dyskusji, generując sprzeczne opinie i dogłębne analizy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną var1, od jej pochodzenia po dzisiejsze znaczenie. Idąc tym tropem, zagłębimy się w jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych obszarach. Bez wątpienia var1 to temat, który zasługuje na analizę z różnych perspektyw, a w kolejnych wierszach zagłębimy się w jego złożoność, aby zrozumieć jego liczne aspekty.
 nr rej. 547 z 1.07.1965
| |
 Budynek Komory Wodnej, w tle bloki osiedla Panieńska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1824 |
| Ukończenie budowy |
1825 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′56,054″N 21°01′39,950″E/52,248904 21,027764
| |
Budynek dawnej Komory Wodnej w Warszawie, także dom Mostowy, dom Pod Kolumnami – zabytkowy budynek znajdujący się w Warszawie w dzielnicy Praga-Północ przy ul. ks. Ignacego Kłopotowskiego 1/3.
Historia
Klasycystyczny budynek został wybudowany w latach 1824–1825 według projektu Antonia Corazziego jako miejsce poboru opłat za przejazd przez most łyżwowy łączący ulice Bednarską i Brukową (obecnie ul. ks. I.Kłopotowskiego) (za jego odpowiednik na lewym brzegu Wisły niesłusznie uważa się budynek łazienek Teodozji Majewskiej przy ul. Bednarskiej 2/4).
Budynek przestał pełnić swoją pierwotną funkcję w 1864 roku, po oddaniu do użytku stałego mostu Aleksandryjskiego (mostu Kierbedzia). W II poł. XIX wieku z powodu złego stanu technicznego przebudowany i podwyższony. Pierwotną formę przywrócono podczas renowacji w latach 1975−1978.
Budynek został uszkodzony w czasie II wojny światowej. W 1945 zajmowali go saperzy radzieccy budujący most wysokowodny. Po 1945 został odbudowany na siedzibę Biura Turystyki Zagranicznej „Juventur”. W latach 1964–1967 w sąsiedztwie wzniesiono osiedle Panieńska.
W 1965 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków. Jest jednym z najstarszych zabytków Pragi. Obecnie mieści się w nim Urząd Stanu Cywilnego m. st. Warszawy Dzielnicy Praga-Północ.
Opis
Składający się z trzech przęseł ryzalit środkowy rozczłonkowany jest masywnymi filarami, pomiędzy którymi osadzono pary kolumn jońskich wspierających imposty na których rozpięte są arkady. Zwieńczeniem ryzalitu jest trójkątny tympanon w polu którego znajduje się płaskorzeźba dłuta Tomasza Accardiego przedstawiająca Posejdona na rydwanie zaprzężonym w konie o rybich ogonach.
Portyk kryje elewację z drzwiami na osi środkowej flankowanymi trzema osiami okien z każdej strony. Ponad gzymsem w partii wszystkich osi znajdują się płyciny z płaskorzeźbami. Elewacja z wyjątkiem półpiętra ozdobiona jest pasowym boniowaniem. Oba jednokondygnacyjne skrzydła boczne mają liczące po pięć przęseł portyki i zwieńczone są pełnymi attykami.
Na budynku zachowały się tabliczki informujące o rekordowo wysokich stanach Wisły m.in. w latach 1813 i 1844.
Galeria
-
Komora Wodna (po prawej) na chromolitografii Juliana Ceglińskiego, 1859 -
Budynek widziany ze skrzyżowania ulic ks. I.Kłopotowskiego i Panieńskiej -
Tablice z zaznaczonymi poziomami wody podczas powodzi w latach 1844, 1813 i 1839
Przypisy
- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). Narodowy Instytut Dziedzictwa . nid.pl. s. 16. .
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 16.
- ↑ Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 50−51. ISBN 83-906889-2-1.
- ↑ a b Jerzy Kasprzycki, Marian Stępień: Pożegnania warszawskie. Warszawa: Arkady, 1971, s. 190.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 349. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 144–145. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ Michał Pilich: Warszawska Praga. Przewodnik. Warszawa: Fundacja Centrum Europy, 2005, s. 40. ISBN 83-923305-7-9.
- ↑ Siedziba USC w Dzielnicy Praga-Północ. Urząd m.st. Warszawy . um.warszawa.pl. .
Bibliografia
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 349. ISBN 83-01-08836-2.