Budynek przy ul. Piekary 49 w Toruniu
W dzisiejszym świecie Budynek przy ul. Piekary 49 w Toruniu to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego znaczenie i wpływ rozciągają się od aspektów osobistych po globalne, a jego wpływ jest odczuwalny we wszystkich obszarach codziennego życia. W miarę upływu czasu Budynek przy ul. Piekary 49 w Toruniu nadal kwestionuje granice wiedzy i wywołuje debatę w społeczeństwie. W tym kontekście konieczne jest pełne zbadanie tego tematu, zrozumienie jego implikacji i zastanowienie się nad jego wpływem na nasze życie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Budynek przy ul. Piekary 49 w Toruniu, analizując jego wiele aspektów i odkrywając, jak może wpłynąć na nasze postrzeganie i działania.
.JPG) Budynek widziany od ul. Piekary | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Piekary 49 |
| Ukończenie budowy |
1601 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′37″N 18°36′06″E/53,010278 18,601667
| |
Budynek przy ul. Piekary 49 w Toruniu (tzw. Ekonomia) – zabytkowy budynek znajdujący się przy ul. Piekary 49 na Starym Mieście w Toruniu, jeden z najstarszych przykładów budynku oświatowego z zachowaną oryginalną bryłą i detalem architektonicznym w Polsce północnej. Dawna siedziba bursy Gimnazjum Akademickiego, następnie samego Gimnazjum, obecnie siedziba wydziałów Sądu Okręgowego.
Historia
Budynek został zbudowany w latach 1598–1601 z inicjatywy burmistrza Henryka Strobanda. Pracami budowlanymi kierował Hans Eckard. W budynku mieszczono bursę (tzw. Ekonomik) dla Gimnazjum Akademickiego.
W następnych latach gmach przebudowano. W latach 1739 i 1740 w budynku przeprowadzono bliżej nieokreślone prace malarskie wykonane przez Christiana Ernsta Ulricha.
Po tumulcie toruńskim z 1724 roku w budynku ulokowano Gimnazjum Akademickie, które wcześniej mieściło się w dawnym klasztorze franciszkańskim, przekazanym na mocy wyroku zakonowi bernardynów.
W 1807 roku budynek przekształcono w francuski szpital wojenny. Po przeniesieniu w 1855 roku Gimnazjum Akademickiego do budynku przy ul. Zaułek Prosowy znajdowały się tu szkoły żeńskie. W okresie międzywojennym w budynku mieściła się niemiecka filia Państwowego Gimnazjum Męskiego. Od listopada 1923 roku gimnazjum było koedukacyjne. Po II wojnie światowej w budynku mieścił się internat dla uczniów szkół średnich, następnie Sąd Okręgowy.
Na fasadzie budynku znajduje się tablica upamiętniające 400-lecie powstania Gimnazjum Akademickiego.
Przypisy
- ↑ Mosingiewicz i Okoń 2010 ↓, s. 37.
- ↑ a b c d e Ekonomia d. Gimnazjum Akademickiego. toruntour.pl. .
- ↑ a b c Birecki 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Małłek 2010 ↓, s. 67.
- ↑ Mosingiewicz i Okoń 2010 ↓, s. 38-39.
- ↑ Salmonowicz 1983 ↓, s. 180.
- ↑ Olstowski 2006 ↓, s. 127.
- ↑ Olstowski 2006 ↓, s. 129, 131.
Bibliografia
- Piotr Birecki: Architektura i sztuka luterańska w Toruniu w okresie nowożytnym. W: Jarosław Kłaczkow (red.): Ewangelicy w Toruniu (XVI-XX w.). Toruń: Adam Marszałek, 2011. ISBN 978-83-7780-051-5.
- Janusz Małłek. Henryk Stroband (1548-1609) : reformator i współtwórca Gimnazjum Akademickiego w Toruniu. „Echa Przeszłości”. 11, 2010.
- Anna Mosingiewicz, Emanuel Okoń. "O obrazach, skrzynce cechowej i „sztukach towarzyskich”. Uwagi o kształceniu artystycznym w Toruniu i Gdańsku na marginesie działalności Christiana Ernsta Ulricha, osiemnastowiecznego malarza w Toruniu. „Zapiski Historyczne”. 75.1, 2010.
- Przemysław Olstowski. Szkoły wydziałowe w Toruniu lat Drugiej Rzeczypospolitej. „Przemysław Olstowski Szkoły wydziałowe w Toruniu lat Drugiej Rzeczypospolitej Rocznik Toruński”. 33, 2006.
- Stanisław Salmonowicz. O toruńskim tumulcie z roku 1724. „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”. 28, 1983.