Bukszpan

W tym artykule będziemy analizować Bukszpan z różnych perspektyw, zagłębiając się w jego najważniejsze aspekty i dostarczając nowych pomysłów, aby lepiej go zrozumieć. Bukszpan jest dziś tematem niezwykle istotnym, ponieważ ma znaczący wpływ na różne obszary społeczeństwa. W tym artykule staramy się zbadać jego znaczenie w różnych kontekstach i zbadać, jak ewoluowało na przestrzeni czasu. Dodatkowo skupimy się na konkretnych aspektach, które mogły nie zostać w pełni zbadane, aby zaoferować pełniejszy i wzbogacający widok na Bukszpan. Podobnie przedstawimy różne opinie i podejścia, które pozwolą nam zrozumieć jego złożoność i wpływ na dzisiejszy świat.

Bukszpan
Ilustracja
Bukszpan zwyczajny
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Buxanae

Rząd

bukszpanowce

Rodzina

bukszpanowate

Rodzaj

bukszpan

Nazwa systematyczna
Buxus L.
Sp. Pl. 983. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny

Buxus sempervirens L.

Synonimy
  • Buxanthus Tiegh.
  • Buxella Tiegh.
  • Crantzia Sw.
  • Macropodandra Gilg
  • Notobuxus Oliv.
  • Tricera Schreb.
Buxus sinica
Las z bukszpanem zwyczajnym

Bukszpan, gryszpan (Buxus L.) – rodzaj zimozielonych drzew i krzewów z rodziny bukszpanowatych. W obrębie rodzaju wyróżnia się od ok. 90 do 100 gatunków. Na różnice wpływa m.in. włączanie tu lub wyodrębnianie kilku gatunków afrykańskich (rodzaj Notobuxus). Rodzaj ma dwa centra zróżnicowania – Antyle (ok. 50 gatunków, z czego na Kubie 34) i Azja Wschodnia w strefie klimatu umiarkowanego (ok. 40 gatunków). Poza tym gatunki z tego rodzaju występują w Ameryce Centralnej, na Madagaskarze i w Afryce Subsaharyjskiej, w zachodniej i południowej Europie oraz w basenie Morza Śródziemnego. Są to krzewy i niewielkie drzewa rosnące zwykle w podszycie suchych lasów na glebach przepuszczalnych. Zawierają alkaloidy o silnym działaniu przeczyszczającym.

Liczne gatunki i odmiany bukszpanów uprawiane są jako rośliny ozdobne, zwłaszcza stosowane w formie ciętych (strzyżonych) żywopłotów. Najbardziej popularny w uprawie, także w Polsce, jest bukszpan zwyczajny B. sempervirens. Poza tym w uprawie w Europie Środkowej spotykane są: bukszpan balearski B. balearica, bukszpan Harlanda B. harlandii, bukszpan drobnolistny B. microphylla i bukszpan Wallicha B. wallichiana. Wykorzystywane jest drewno bukszpanów wyróżniające się twardością i ciężkością – drewno bukszpanu zwyczajnego jest najcięższe z gatunków europejskich – jest cięższe od wody. Wykorzystywane jest w drzeworytnictwie, markietażu, do tworzenia inkrustacji, do wyrobu fletów, kul do gry w krokieta, grzebieni. W późnym średniowieczu służył do wyrobu orzechów modlitewnych. Gałązkami bukszpanu ozdabiane są w wielu krajach europejskich palmy wielkanocne święcone podczas chrześcijańskiego święta – Niedzieli Palmowej.

Morfologia

Kwiaty bukszpanu drobnolistnego
Owoc bukszpanu zwyczajnego
Pokrój
Zimozielone krzewy i niewielkie drzewa, osiągające zwykle do 8 m, a w przypadku bukszpanu zwyczajnego i balearskiego nawet 20 m wysokości. Rośliny zwykle nagie o młodych pędach zielonych i czworobocznych.
Liście
Nakrzyżległe, zimozielone, krótkoogonkowe, o blaszce skórzastej, niewielkiej (do 5 cm u B. wallichiana), całobrzegiej, użyłkowanej pierzasto.
Kwiaty
Drobne, promieniste, rozdzielnopłciowe (rośliny jednopienne). Kwiaty wyrastają w kątach liści, w kulistawych, gęstych pęczkach, w których kwiaty męskie otaczają kwiat żeński. W kwiatach męskich okwiat składa się z czterech działek kielicha i czterech pręcików. W kwiatach żeńskich listków okwiatu jest 5–6. Zalążnia jest górna, powstaje z trzech owocolistków (w każdej z trzech komór rozwijają się po dwa zalążki). Ponad zalążnią szyjki trzech słupków są rozchylone i zwieńczone często zbiegającymi po nich znamionami.
Owoce
Suche torebki, kulistawe lub jajowate, rogate z powodu zachowujących się szyjek słupka. Pękają trzema klapami eksplozywnie wyrzucając czarne nasiona.

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj Buxus należy do rodziny bukszpanowatych (Buxaceae) z rzędu bukszpanowców (Buxales). W zależności od ujęcia włączane lub wyłączanych jest tu kilka gatunków z rodzaju Notoceras występujących w południowej Afryce.

Wykaz gatunków

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum. .
  4. a b c d Buxus L.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  5. a b c d e f g David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 349, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. Buxus. The Plant List . . (ang.).
  7. a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 129. ISBN 0-333-73003-8.
  8. a b c d e f g h Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy liściaste A-B. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991. ISBN 83-01-10135-0.
  9. Marianne van der Veer-Wolff: Geschiedenis van Gouda; Stad van kloosters en gasthuizen. Hilversum: Uitgeverij Verloren, 2021, s. 73. ISBN 978-90-8704-945-4.
  10. a b c d e Buxus Linnaeus. Flora of China . eFloras.org. .