Czesław Suszczyk

Czesław Suszczyk

Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1922 Chorzów
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1993 Chorzów
Wzrost	169 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Azoty Chorzów 1946 Prezydent Chorzów 1946–1959 Ruch Chorzów 233 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1949–1958 Reprezentacja Polski 25 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Czesław (do 1949 Gerard) Suszczyk (ur. 4 stycznia 1922 w Chorzowie, zm. 1 kwietnia 1993 w Chorzowie) – polski piłkarz, grał najpierw na pozycji napastnika, później jako prawy pomocnik. Reprezentant Polski, olimpijczyk z Helsinek (1952).

Życiorys

Urodził się 4 stycznia 1922 roku w Chorzowie. Po ukończeniu szkoły powszechnej podjął naukę w szkole zawodowej, po jej ukończeniu podjął pracę jako ślusarz.

Karierę piłkarską rozpoczął jako czternastolatek, w 1936 roku, jako bramkarz w Klubie Sportowym Państwowych Zakładów Azotowych w Chorzowie. Wkrótce zagrał jako napastnik w turnieju juniorów, zorganizowanym w tym samym roku na boisku KS "Ruch" Wielkie Hajduki. Był skutecznym napastnikiem, w 1937 roku w rozgrywkach juniorów strzelił 123 bramki.

W 1941 roku, jako dziewiętnastolatek, wcielony do służby w niemieckiej marynarce wojennej – Kriegsmarine. Służbę odbywał na niemieckim kontrtorpedowcu, działającym na Morzu Śródziemnym. Pod koniec wojny stacjonował w greckim porcie Pireus. W 1944 roku, po zajęciu portu przez wojska brytyjskie, przeniesiony do Świnoujścia, a następnie na wyspę Wolin. Trafił do polskiej niewoli, do 1946 roku osadzony w polskim obozie jenieckim w Bydgoszczy.

Po wojnie, w 1946 roku powrócił do Chorzowa. Początkowo grał jako lewy łącznik w górniczym Klubie Sportowym „Kopalnia Prezydent” w Chorzowie. Tego samego roku przeniósł się do Ruchu Chorzów, w którym pozostał do końca kariery. Zadebiutował w tym klubie, jako prawy pomocnik, w meczu o wejście do I ligi z Robotniczym Klubem Sportowym "Widzew" Łódź.

W pierwszej lidze bronił barw „Niebieskich” przez 12 sezonów (1948-1959), a w 233 meczach zdobył 17 goli. Z Ruchem świętował 3-krotnie zdobycie Mistrzostwa Polski: 1951 (dzięki zdobyciu Pucharu Polski w tym samym roku), 1952, 1953 i jednego Pucharu Polski.

W 1949 roku władze zmusiły go do zmiany imienia Gerard na bardziej polsko brzmiące "Czesław". Po zmianie imienia powołany do reprezentacji, debiutując w meczu z Rumunią. We wrześniu 1949 reprezentacja narodowa z jego udziałem wygrała z Bułgarią. W 1952 roku uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach, grał w zwycięskim meczu z Francją.

W 1957 zakończył karierę zawodnika, objął posadę trenerską w drużynie "Niebieskich", więc przez dwa lata był także grającym trenerem, a także był ciągle powoływany do kadry narodowej (ostatnie spotkanie z jego udziałem miał miejsce w 1958 w meczu z Irlandią). Ogółem wystąpił 26 razy jako reprezentant Polski, trzykrotnie w II reprezentacji kraju.

Karierę w Ruchu Chorzów skończył wraz z Gerardem Cieślikiem w 1959. Później prowadził drużynę juniorów Ruchu Chorzów, którą poprowadził do zdobycia Mistrzostwa Polski Juniorów w 1965. Następnie został trenerem KS „Dąb” Katowice, potem ROW Rybnik, który wprowadził do I ligi w 1968. Trenował także piłkarzy FKS „Stal” Mielec. W drugiej połowie lat 70. był trenerem Warty Zawiercie.

Odznaczenia

Nagrodzony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu w 1960, a w 1970 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Przypisy

Bibliografia

• Poczet Chorzowian - Czesław Gerard Suszczyk
• Antoni Steuer, biogram w: Chorzowski Słownik Biograficzny t.3, wyd. Muzeum w Chorzowie, Chorzów 2011 (s.226-227)

Linki zewnętrzne

• Czesław Suszczyk
• Sports-reference - Czesław Suszczyk. sports-reference.com. .