W dzisiejszym świecie Dialekt arwanicki stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Wraz z postępem technologii i globalizacją Dialekt arwanicki stał się głównym tematem w różnych sferach życia codziennego. Niezależnie od tego, czy w sferze zawodowej, akademickiej czy osobistej, Dialekt arwanicki nabrał kluczowego znaczenia i wywołał debaty i dyskusje na temat jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Dialekt arwanicki, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na współczesne społeczeństwo. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Dialekt arwanicki, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
50000 (2007) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | aat | ||
IETF | aat | ||
Glottolog | arva1236 | ||
Ethnologue | aat | ||
SIL | aat | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Dialekt arwanicki (albański arwanicki, arwanityka, arvanitika) – etnolekt używany przez Arwanitów, mieszkańców północno-zachodniej Grecji, głównie Attyki. Jest to odmiana albańskiego, wywodząca się z dialektu toskijskiego, z dużym wpływem greki.
Litery B b lub Ƃ b, D d, oraz Ȣ ȣ zapożyczono z alfabetu łacińskiego.
Ojcze Nasz
Άτι ύνε̱ κ̇ε̱ ϳέ νdε̱ κ̇ιέjετ, ȣσ̈ε̱ν̇τε̱ρόφτ' έμε̱ρι ύτ.
άρθτε̱ μbε̱ρετε̱ρία ϳότε; ȣbε̱φτε̱ dασ̈ȣρίμι ύτ,
σι νdε̱ κ̇ιέλ, εδέ μbε̱ δέτ;
bȣ́κε̱νε̱ τόνε̱ τε̱ πε̱ρdίτε̱σ̈ιμεν' έπ-να νέβε σότ;
εδέ φάλ̇-να φάjετε̱ τόνα,
σικȣ́νdρε̱ εδέ νέβε ȣα φάλ̇με̱ φαjτόρε̱βετ τάνε̱;
εδέ μοσ να σ̈τιέρ νdε̱ νγάσιε, πό σ̈πε̱τό-να νγα ι λ̇ίγȣ;
σεπσέ ϳότια ε̱σ̈τε̱ μbε̱ρετε̱ρία ε φȣκ̇ία ε λ̇αβdία νdε̱ ϳέτε̱τ τε̱ ϳέτε̱βετ.
Transliteracja
Áti ýnë që jé ndë qiéjet, ushënjtëróft' émëri ýt.
árthtë mbëretëría jóte; ubëftë dashurími ýt
si ndë qiél, edhé mbë dhét
búkënë tónë të përdítëshimen' ép-na néve só
edhé fálj-na fájetë tóna
sikúndrë edhé néve ua fáljmë fajtórëvet tánë
edhé mos na shtiér ndë ngásie, pó shpëtó-na nga i ljígu;
sepsé jótia është mbëretëría e fuqía e ljavdía ndë jétët të jétëvet.