Diecezja wileńsko-lidzka
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Diecezja wileńsko-lidzka, odnosząc się do jego wielu aspektów, wpływu i znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego powstania po ewolucję w czasie, zagłębimy się w wyczerpującą analizę Diecezja wileńsko-lidzka, odkrywając aspekty historyczne, kulturowe, społeczne i ekonomiczne, które przyczyniły się do dzisiejszego ukształtowania jego znaczenia i zakresu. Poprzez badania, studia i opinie ekspertów w tej dziedzinie będziemy starali się rzucić światło na najbardziej istotne pytania związane z Diecezja wileńsko-lidzka, aby zaoferować wszechstronną wizję, która wzbogaci wiedzę i zrozumienie tego tematu o niekwestionowanym znaczeniu.
 Cerkiew Św. Ducha w Wilnie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1921 |
| Data zamknięcia |
1939 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Biskup diecezjalny |
ostatni: arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew) |
| Dane statystyczne | |
| Liczba wiernych |
306 152 |
| Liczba kapłanów |
125 |
| Liczba dekanatów |
12 |
| Liczba parafii |
97 |
Diecezja wileńsko-lidzka – jedna z diecezji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Była to najmniejsza z jednostek administracyjnych PAKP, obejmująca terytorium województwa wileńskiego oraz trzech powiatów nowogródzkiego: lidzkiego, stołpeckiego i wołożyńskiego. Według danych z 1922 dzieliła się na 12 dekanatów, na terenie których działało 97 parafii i 22 placówki filialne. Pracę duszpasterską prowadziło w nich 125 kapłanów. Na terytorium eparchii zamieszkiwało 306 152 wiernych. W diecezji wileńsko-lidzkiej działały trzy monastery: Monaster Świętego Ducha w Wilnie, monaster Trójcy Świętej w Wilnie i monaster św. Marii Magdaleny w Wilnie.
Diecezja przestała funkcjonować w dotychczasowym kształcie w 1939, gdy jej ordynariusz, arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew) odszedł z urzędu i zamieszkał w monasterze Świętego Ducha w Wilnie. Zarząd nad terytorium diecezji oddał metropolicie Eleuteriuszowi (Bogojawleńskiemu), który przed I wojną światową był arcybiskupem wileńskim i litewskim, zaś w dwudziestoleciu międzywojennym kierował strukturami prawosławnymi na terytorium niepodległej Litwy. Oznaczało to ponowne przejście diecezji w jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego.
Przypisy
- ↑ a b c d A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 100. ISBN 83-7431-046-4.
- ↑ A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 149. ISBN 83-7431-046-4.
- ↑ A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 207. ISBN 83-7431-046-4.
| Współczesny podział | |
|---|---|
| Diecezje w okresie II RP |
