W tym artykule dogłębnie zgłębimy temat Dioryt i przeanalizujemy go z różnych perspektyw. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w branży zawodowej, Dioryt przykuł uwagę ekspertów i entuzjastów na całym świecie. Na tych stronach zbadamy pochodzenie Dioryt, jego ewolucję w czasie i wpływ na współczesną kulturę. Dodatkowo zagłębimy się w implikacje Dioryt w różnych obszarach, takich jak technologia, zdrowie, polityka i nie tylko. Artykuł ten niewątpliwie będzie nieocenionym źródłem informacji dla osób pragnących lepiej zrozumieć fenomen Dioryt i jego wpływ na dzisiejszy świat.
Dioryt – obojętna skała głębinowa, składająca się głównie z (2/3 objętości) plagioklazów (zwykle andezynu i oligoklazu) i amfiboli (hornblenda), niekiedy z dodatkiem piroksenów (augit, hipersten), biotytu oraz skaleni potasowych (ortoklaz, mikroklin). Niektóre odmiany zawierają niewielkie ilości kwarcu (do 5%) bądź oliwinu. Minerałami akcesorycznymi są: magnetyt, ilmenit, apatyt, cyrkon, tytanit. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF dioryt zajmuje pole 10 wraz z gabrem.
Dioryt od gabra różni się następującymi cechami:
Jej nazwa pochodzi od gr. dioridzein = odróżniać, rozdzielać.
Dioryt jest koloru szarego, ciemnoszarego, szaroczarnego, lub rzadziej ciemnoszarozielonego – zawiera od 25% do 50% minerałów ciemnych (barwnych). Skała o zawartości <25% minerałów ciemnych nazywana jest leukodiorytem, a powyżej 50% - meladiorytem. Ma strukturę jawnokrystaliczną: średnio- lub gruboziarnistej.
Francja – Korsyka, Norwegia – Laugendal, Szwecja – Ornö, Finlandia, Włochy, Wielka Brytania, Niemcy, Czechy, Peru – Andy, USA – Kalifornia.
Występuje w Polsce na Dolnym Śląsku – okolice Kłodzka, Gromnik oraz na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej – okolice Myszkowa - w podłożu krystalicznym stwierdzony wierceniami.
Wykorzystywany podobnie jak granit: jako materiał budowlany, drogowy i dekoracyjny, kamień nagrobkowy, z powodu dużej zawartości minerałów blaszkowych ma gorsze parametry techniczne. W starożytnym Egipcie i na Bliskim Wschodzie używano go jako materiału rzeźbiarskiego. To z niego właśnie wykonano np. stelę Hammurabiego, zawierającą jego kodeks.