Dujker czarnopręgi

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Dujker czarnopręgi. Zbadamy jego pochodzenie, obecne zastosowania i wpływ na społeczeństwo. Dujker czarnopręgi to temat, który przez lata budził duże zainteresowanie, a jego znaczenie wciąż rośnie. Idąc tym tropem, zanurzymy się w jego historii, przeanalizujemy implikacje w różnych obszarach i zastanowimy się nad jego rolą w przyszłości. Przygotujmy się na wyruszenie w podróż pełną odkryć i refleksji na temat Dujker czarnopręgi.

Dujker czarnopręgi
Cephalophus dorsalis
Gray, 1846
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

dujkery

Rodzaj

dujker

Gatunek

dujker czarnopręgi

Kategoria zagrożenia (CKGZ)

Dujker czarnopręgi (Cephalophus dorsalis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do grupy dujkerów.

Występowanie i biotop

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje obszary Afryki równikowej. Jego siedliskiem są gęste lasy.

Charakterystyka ogólna

Podstawowe dane
Długość ciała 70–100 cm
Długość ogona 8–15 cm
Wysokość w kłębie 40–55 cm
Masa ciała 15–20 kg
Dojrzałość płciowa 9–18 miesięcy
Ciąża 8,5–9 miesięcy
Liczba młodych
w miocie
1–2
Długość życia 10–12 lat

Wygląd

Ubarwienie czerwonobrązowe, wzdłuż grzbietu ciągnie się ciemny pas. Rogi o długości 5–10 cm występują u przedstawicieli obydwu płci.

Tryb życia

Prowadzą nocny tryb życia, samotnie lub w parach. Są wszystkożerne. Dujker czarnopręgi żyje 10–12 lat.

Rozród

Samice osiągają dojrzałość płciową pomiędzy 9-12, natomiast samce pomiędzy 12-18 miesiącem życia. Ciąża u tego gatunku trwa 8,5 do 9 miesięcy, na świat przychodzi zwykle jedno, rzadko dwa młode. Młode rodzą się ubarwione jednolicie w kolorze czekoladowobrązowym, charakterystyczny pas wzdłuż grzbietu pojawia się około czwartego miesiąca życia. Ubarwienie osobników dorosłych uzyskują około 1 roku.

Podgatunki

  • C. dorsalis dorsalis Gray, 1846
  • C. dorsalis castaneus Thomas, 1892

Zagrożenia i ochrona

Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II).

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii NT (bliski zagrożenia). Od 2008 do 2016 r. był uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC).

Przypisy

  1. Cephalophus dorsalis, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Cephalophus dorsalis, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. . (ang.).

Bibliografia