W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Dujker czarnopręgi. Zbadamy jego pochodzenie, obecne zastosowania i wpływ na społeczeństwo. Dujker czarnopręgi to temat, który przez lata budził duże zainteresowanie, a jego znaczenie wciąż rośnie. Idąc tym tropem, zanurzymy się w jego historii, przeanalizujemy implikacje w różnych obszarach i zastanowimy się nad jego rolą w przyszłości. Przygotujmy się na wyruszenie w podróż pełną odkryć i refleksji na temat Dujker czarnopręgi.
Cephalophus dorsalis | |
Gray, 1846 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
dujker czarnopręgi |
Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |
Dujker czarnopręgi (Cephalophus dorsalis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do grupy dujkerów.
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje obszary Afryki równikowej. Jego siedliskiem są gęste lasy.
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 70–100 cm |
Długość ogona | 8–15 cm |
Wysokość w kłębie | 40–55 cm |
Masa ciała | 15–20 kg |
Dojrzałość płciowa | 9–18 miesięcy |
Ciąża | 8,5–9 miesięcy |
Liczba młodych w miocie |
1–2 |
Długość życia | 10–12 lat |
Ubarwienie czerwonobrązowe, wzdłuż grzbietu ciągnie się ciemny pas. Rogi o długości 5–10 cm występują u przedstawicieli obydwu płci.
Prowadzą nocny tryb życia, samotnie lub w parach. Są wszystkożerne. Dujker czarnopręgi żyje 10–12 lat.
Samice osiągają dojrzałość płciową pomiędzy 9-12, natomiast samce pomiędzy 12-18 miesiącem życia. Ciąża u tego gatunku trwa 8,5 do 9 miesięcy, na świat przychodzi zwykle jedno, rzadko dwa młode. Młode rodzą się ubarwione jednolicie w kolorze czekoladowobrązowym, charakterystyczny pas wzdłuż grzbietu pojawia się około czwartego miesiąca życia. Ubarwienie osobników dorosłych uzyskują około 1 roku.
Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II).
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii NT (bliski zagrożenia). Od 2008 do 2016 r. był uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC).