W tym artykule zbadamy znaczenie Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk we współczesnym społeczeństwie. Od wpływu na codzienne życie ludzi po znaczenie w dziedzinach zawodowych, Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk wywołał ciągłą debatę w różnych sferach. Przez lata Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk był przedmiotem badań i analiz, co pozwoliło nam zrozumieć jego wpływ w różnych kontekstach. Podobnie, dzięki ostatnim badaniom możliwe było odkrycie nowych perspektyw dla Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, co skłania nas do refleksji nad jego obecną rolą i jego przyszłymi prognozami.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Wilcza 64 |
Data założenia | |
Zakres zbiorów |
geografia i historia świata zwierząt, ekologia, biologia i ochrona zwierząt |
Dyrektor |
Tomasz D. Mazgajski |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°13′25″N 21°00′33″E/52,223611 21,009167 | |
Strona internetowa |
Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk (MiIZ PAN) – geneza muzeum sięga Gabinetu Zoologicznego powstałego w 1819 przy ówczesnym Królewskim Uniwersytecie Warszawskim i rozwijającego się do 1862 pod kierownictwem Feliksa Pawła Jarockiego. Następcą Jarockiego był Władysław Taczanowski, który po objęciu funkcji kierownika zmienił Gabinet w miejsce eksponowania zbiorów o charakterze edukacyjno-naukowym. W 1864 Taczanowski nawiązał kontakt z Konstantym i Aleksandrem Branickimi, którzy współpracowali z Gabinetem finansując powiększające kolekcję ekspedycje do Ameryki Południowej i Afryki. Taczanowski kierował Gabinetem do 1890, a po nim Nikołaj Nasonow (do 1906) i Jakow Szczełkanowcew (do 1915). Władysław Taczanowski współpracował z Branickimi przy powołaniu prywatnego Muzeum Zoologicznego, które zostało otwarte dla publiczności przez Ksawerego Branickiego w 1887 Jego kierownikiem został Jan Sztolcman.
W 1919 z połączenia Muzeum Branickich i Gabinetu powstał Dział Zoologiczny Narodowego Muzeum Przyrodniczego. W 1921 Dział ten przemianowany został na Polskie Państwowe Muzeum Przyrodnicze, a w 1928 na Państwowe Muzeum Zoologiczne.
W 1935 po pożarze muzeum ulokowanego na terenie Uniwersytetu Warszawskiego, jego siedzibę przeniesiono do gmachu przy ul. Wilczej, w którym do wybuchu II wojny światowej nie powstała jednak żadna wystawa. Już w pierwszych dniach wojny budynek został poważnie uszkodzony, a część zbiorów zniszczona. W trakcie burzenia Warszawy po powstaniu warszawskim budynek został podpalony przez Niemców, w wyniku czego znacznie ucierpiały zbiory entomologiczne, biblioteka i archiwum.
Po wojnie do 1953 kierownikiem muzeum był Stanisław Feliksiak. W 1952, po powstaniu Polskiej Akademii Nauk i powołaniu Instytutu Zoologii PAN, muzeum weszło w jego skład. Dyrektorem Instytutu w latach 1953-1959 był Tadeusz Jaczewski. Od 1999 funkcję dyrektora Muzeum i Instytutu Zoologii PAN pełni Wiesław Bogdanowicz.
Stała wystawa muzeum istniała w budynku przy ul. Wilczej, później przeniesiona została do Pałacu Kultury i Nauki, gdzie zamarła w 1976. Wznowiono ją dopiero w 1992. Najnowsza (otwarta w 2007) wystawa muzeum prezentująca drapieżniki, pt. Zabójcy bez winy, stanowi ciekawe uzupełnienie bezpośrednio z nią sąsiadującej ekspozycji Muzeum Ewolucji Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk, mieszczącego się w Pałacu Młodzieży w Pałacu Kultury i Nauki.