W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Edukacja domowa. Od wpływu na historię po znaczenie dzisiaj, Edukacja domowa jest tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Przez lata Edukacja domowa odegrał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otaczającego ich świata. Poprzez szczegółową i dogłębną analizę zbadamy różne aspekty Edukacja domowa i jego wpływu na społeczeństwo. Od jego początków po ewolucję, zagłębimy się w złożoność Edukacja domowa i jego wpływ na nasze życie.
Edukacja domowa – nauczanie dzieci oraz młodzieży przez ich rodziców lub guwernerów, odbywające się w miejscu zamieszkania poza systemem szkolnym (w Polsce związanym z Ministerstwem Edukacji i Nauki). Edukacja domowa, jako niesformalizowany biurokratycznie rodzaj opieki i indywidualnego wychowania dziecka w gronie rodzinnym, od wieków odbywa się przez całe życie człowieka jako istoty społecznej.
Wiedza rodzinna była i jest przekazywana tradycyjnie i obyczajowo od pokoleń w grupie rodzinnej, która to stanowi dziecku podstawę opieki i wychowania oraz prowadzi je poprzez edukację ku dorosłości.
Edukacja domowa stała się popularna w krajach anglosaskich (Stany Zjednoczone, Kanada, Wielka Brytania, Australia). Prowadzone w tych krajach badania wykazują, że dzieci uczone w domu przez rodziców osiągają lepsze wyniki w nauce niż ich rówieśnicy uczęszczający do szkół zbiorowych. Kierunek pedagogiki rodzinnej otwierający nowe możliwości edukacyjne to edukacja multimedialna w grupie rodzinnej.
Domowe nauczanie w Polsce jest możliwe po zmianie systemu politycznego od 1991 roku. Prawo oświatowe pozwala na uczenie dziecka w domu, za zgodą dyrektora szkoły, do której zapisane jest dziecko. Ustawa dopuściła – w formalnym i prawnym znaczeniu – uczenie się dzieci poza instytucjonalnym środowiskiem szkoły, a najczęściej w domu rodzinnym, w warunkach zorganizowanych przez samych rodziców. Rodzice i opiekunowie prawni mogą podejmować decyzje co do celu, jakości kształcenia zgodnym z tradycją (rodzinną, regionalną RP) mając na względzie potrzeby rynku zatrudnienia w dobie globalizacji. Uczeń ma obowiązek zdania egzaminów klasyfikacyjnych po każdym roku nauki. Edukacja domowa w polskiej rodzinie jest chętniej podejmowana przez rodziców z wyższym wykształceniem i przygotowaniem pedagogicznym, o konserwatywnym światopoglądzie.
W Polsce uczniowie korzystający z edukacji domowej są zapisani do szkoły stacjonarnej zgodnie z rejonizacją wojewódzką, wobec czego podlegają Ministerstwu Edukacji Narodowej. Dodatkowo co roku muszą przystąpić do egzaminów klasyfikacyjnych ze wszystkich przedmiotów.
Według danych statystycznych Ministerstwa Edukacji Narodowej z września 2017 liczba dzieci w edukacji domowej w Polsce w tymże roku wynosiła 13 955, co stanowi 26% wzrost w stosunku do roku poprzedniego. Z tego 86% (12 025) to uczniowie szkół podstawowych, 6,5% uczniowie gimnazjum (907), a 4% uczniowie liceum (566). Dzieci objęte edukacją domową stanowiły 0,3% wszystkich uczących się w szkołach.
Statystyki krajów, w których nauczanie domowe odbywa się dłużej niż w Polsce (np. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada), wskazują, że liczba dzieci edukowanych w domu nie przekracza 2% populacji dzieci szkolnych (Homeschooling international status and statistics ).
Edukacja domowa była jednym z rozwiązań oświaty polonijnej proponowanych Polakom na emigracji. W tej chwili jest ona ograniczona ze względu na rejonizację wojewódzką.
Rodzic lub prawny opiekun, aby móc zmienić system nauki dziecka na edukację domową, musi podjąć następujące kroki: