Elektrownia Siersza Wodna
W dzisiejszym świecie Elektrownia Siersza Wodna stał się istotnym tematem, którym zgłębianie interesuje coraz więcej osób. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Elektrownia Siersza Wodna przyciąga uwagę zarówno naukowców, badaczy, jak i hobbystów. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, w artykule przedstawiono kompleksowe spojrzenie na Elektrownia Siersza Wodna, badając jego liczne aspekty i podkreślając jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Poprzez szczegółową analizę i podejście multidyscyplinarne stara się zapewnić czytelnikowi szeroką i wzbogacającą perspektywę na Elektrownia Siersza Wodna i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Data założenia |
1911 |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°11′01″N 19°27′10″E/50,183611 19,452778
| |
Elektrownia Siersza Wodna – istniejąca w latach 1913–1962 elektrownia cieplna, zlokalizowana w Trzebini, opalana węglem kamiennym z pobliskiej kopalni „Artur”. Elektrownia wyposażona była w cztery turbozespoły o łącznej mocy zainstalowanej 22,5 MWe.
Historia" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]
Elektrownia została zaprojektowana przez inż. Kazimierza Gayczaka, a budowę finansowaną przez wiedeńską spółkę VEAG oraz Bank Przemysłowy we Lwowie rozpoczęto jeszcze w 1911 roku. Zakład zlokalizowano w sąsiedztwie kopalni Artur (później KWK Siersza) oraz obecnej stacji kolejowej Trzebinia Siersza Wodna. Elektrownię należącą do Towarzystwa Akcyjnego Zachodnio-Galicyjskich Elektrowni Okręgowych uruchomiono dwa lata później, dostarczając prąd między innymi do kopalni „Artur” i cementowi "Górka". W latach 1913-1920 elektrownią kierował jako jej dyrektor inżynier Kazimierz Straszewski – który zwiększył jej moc wytwarzania prądu z 2,5 MW do 5 MW. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, właścicielem elektrowni została spółka Siła i Światło. Od roku 1928 zakład działał pod nazwą Elektrownia Okręgowa w Zagłębiu Krakowskim w Sierszy – Wodnej. We wrześniu 1939 elektrownia została przejęta przez władze okupacyjne. Po zakończeniu wojny elektrownia przeszła na własność Państwa i otrzymała nazwą Elektrownia Siersza Wodna. W roku 1960, wskutek zużywania się urządzeń, elektrownię postawiono w stan likwidacji. Dwa lata później zakończono eksploatację. Jednocześnie podjęto decyzję o budowie nowej, wówczas największej w kraju, Elektrowni Siersza II.
W miejscu dawnej elektrowni powstał zakład energetyczny, jest to część spółki Tauron Dystrybucja SA (Rejon Dystrybucji Trzebinia-Siersza). Na terenie tego zakładu śladami po dawnej elektrowni są istniejące do dziś budynki: administracyjny, kotłowni i rozdzielni.
Dane techniczne" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]
Elektrownia do wytwarzania energii elektrycznej wykorzystywała cztery turbogeneratory o łącznej mocy zainstalowanej 22,5 MWe:
- Turbozespół nr 1 – 2,5 MWe (1913 r.)
- Turbozespół nr 2 – 2,5 MWe (1914 r.)
- Turbozespół nr 3 – 5 MWe (1922 r.)
- Turbozespół nr 4 – 12,5 MWe (1929 r.)
Kotłownia mieściła siedem kotłów z których spaliny wyprowadzane były dwoma kominami stalowymi o wysokości 27 m oraz kominem murowanym o wysokości 93 m.
Dla obiegu chłodzącego o układzie zamkniętym, wybudowano trzy chłodnie kominowe:
- Chłodnia nr 1 – bliźniacza
- Chłodnia nr 2 – bliźniacza
- Chłodnia nr 3 – wysokość 28 m
Przypisy
- ↑ Historia Oddział Siersza , tauron-wytwarzanie.pl .
- ↑ a b Marian Kwiatkowski: Elektrownia Siersza Wodna
- ↑ Stanisław Tadeusz Sroka, Straszewski Kazimierz (1879-1959), Polski Słownik Biograficzny, t. 44 Warszawa-Kraków 2006–2007, s. 245–246.