Dzisiaj Eparchia rówieńska (Kościół Prawosławny Ukrainy) jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi w społeczeństwie. Jego wpływ sięga od poziomu osobistego po globalny, wpływając na decyzje, trendy i opinie. Eparchia rówieńska (Kościół Prawosławny Ukrainy) wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, którzy starają się zrozumieć jego implikacje, przyczyny i możliwe rozwiązania. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Eparchia rówieńska (Kościół Prawosławny Ukrainy), analizując jego znaczenie, ewolucję i debaty, które obecnie generuje.
Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Równem | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Siedziba | |
Data powołania |
1990 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sobór | |
Biskup diecezjalny |
arcybiskup rówieński i ostrogski Hilarion (Procyk) |
Dane statystyczne (2012) | |
Liczba dekanatów |
14 |
Liczba parafii |
280 |
Liczba klasztorów |
5 |
Położenie na mapie Równego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego | |
50°37′09,4″N 26°14′57,2″E/50,619278 26,249222 | |
Strona internetowa |
Eparchia rówieńska – jedna z eparchii Kościoła Prawosławnego Ukrainy (do 2018 r. Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego), z siedzibą w Równem. Jej obecnym ordynariuszem jest arcybiskup rówieński i ostrogski Hilarion (Procyk), zaś funkcje katedry pełni górna cerkiew soboru Zmartwychwstania Pańskiego w Równem.
Eparchia powstała w sierpniu 1990 jako jedna z administratur odbudowującego się Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, konkurencyjna wobec eparchii rówieńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Jej terytorium pokrywało się z obszarem obwodu rówieńskiego. Jej pierwszym ordynariuszem został biskup Antoni (Masendycz). Od 1992 eparchia wchodziła w skład Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego. Od 2008 przy eparchii działa seminarium duchowne.
Według danych z 2012 eparchia liczyła 280 parafii zgrupowanych w 14 dekanatach, obsługiwanych przez 286 kapłanów i diakonów oraz pięć klasztorów: monaster św. Barbary w Dubnie, skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach, monaster Zmartwychwstania Pańskiego na Powstańczych Mogiłach, monaster św. Mikołaja w Dubnie, monaster Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Pantaliji.