W tym artykule omówiony zostanie Explorer 1 Prime i jego wpływ na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. Explorer 1 Prime to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie, ze względu na jego znaczenie w różnych obszarach, takich jak polityka, ekonomia, technologia i kultura. W następnych kilku wierszach zostanie przeanalizowana ewolucja i implikacje Explorer 1 Prime, a także jego wpływ na ludzkie zachowanie i sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Podobnie zostaną omówione różne perspektywy i podejścia dotyczące Explorer 1 Prime w celu przedstawienia kompleksowej wizji, która pozwoli nam zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie i zakres.
| Inne nazwy |
E1P, Electra[1] |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
2011-F01 |
| Państwo | |
| Zaangażowani |
Montana Space Grant Consortium, Space Science and Engineering Laboratory |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
4 marca 2011 10:09:43[2] UTC |
| Koniec misji |
4 marca 2011 |
| Wymiary | |
| Wymiary |
10×10×10 cm[3] |
| Masa całkowita |
1 kg |
Explorer 1 Prime – satelita naukowy typu CubeSat zbudowany przez studentów Space Science and Engineering Laboratory (SSEL) na University of Montana, wystrzelony w 2011 przez rakietę Taurus 3110 wraz z satelitami Glory, KySat-1 i Hermes. Nie dostał się na orbitę z powodu awarii rakiety (nie oddzieliła się osłona ładunku).
Satelita miał kontynuować misję statku Explorer 1, tj. badać pasy Van Allena. Wyposażony był m.in. w licznik Geigera ufundowany przez samego Jamesa Van Allena, który odkrył pasy nazwane później jego nazwiskiem za pomocą detektora promieni kosmicznych zainstalowanego na satelicie Explorer 1[4].
Misję utraconego satelity podjął bliźniaczy satelita Explorer 1 Prime Unit 2[2], wystrzelony wraz z satelitą NPP i pięcioma innymi satelitami CubeSat na rakiecie Delta-7920-10C 28 października 2011. Po osiągnięciu orbity przemianowano go na HRBE (William A. Hiscock Radiation Belt Explorer).