Feliks Więcek

W tym artykule poruszony zostanie temat Feliks Więcek, który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Feliks Więcek jest tematem istotnym zarówno w sferze akademickiej, jak i społecznej, gdyż wywiera znaczący wpływ na różne aspekty życia codziennego. W całym artykule zostaną przeanalizowane różne perspektywy i podejścia związane z Feliks Więcek, zapewniając czytelnikowi kompleksowe spojrzenie na ten temat. Zbadane zostaną jego pochodzenie, ewolucja, wpływ i możliwe przyszłe implikacje, w celu promowania głębszego zrozumienia Feliks Więcek i jego dzisiejszego znaczenia.

Feliks Więcek
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1904
Ignaców

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1978
Łódź

Obywatelstwo

polskie

Feliks Więcek (ur. 10 listopada 1904 w Ignacowie, zm. 17 sierpnia 1978 w Łodzi) – polski kolarz, zwycięzca pierwszego Biegu Dookoła Polski, zwanego później Tour de Pologne, wygrał sześć z ośmiu etapów wyścigu i triumfował w Warszawie. Z zawodu czeladnik rzeźnicki z Bydgoszczy.

Już w 1928 roku, będąc zawodnikiem Bydgoskiego Klubu Kolarzy, był nazywany najlepszym polskim kolarzem szosowym (lista sporządzona przez „Przegląd Sportowy”, listy prezesa i kapitana Związku Polskich Towarzystw Kolarskich). Feliks Więcek w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca 1928 roku zdobył 3. miejsce, wyprzedzili go Halina Konopacka i Bronisław Czech.

W II Biegu Dookoła Polski (1929) zajął 4. miejsce. W 1930 wygrał „Wyścig do Morza Polskiego”, a w 1932 wyścig Kraków – Katowice – Kraków. Zajął VII miejsce w polsko-niemieckim wyścigu Berlin – Warszawa w 1934 r.; w wyścigu tym wykazał się wyjątkowo silną wolą walki przejeżdżając 70 km zbroczony krwią po zderzeniu ze spłoszonym koniem.

Przypisy

  1. Cyryl Zbigniew (red odp) Danielewski, Nowy Kurjer: dawniej „Postęp” 1928.11.23 R.39 Nr271, Wydawnictwo „Nowego Kurjera”, 23 listopada 1928 .

Bibliografia

  • Mała encyklopedia sportu. Tom 2. wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987.
  • Jakub Ferenc, Wyścig niepokoju , „Polityka”, 28 II–5 V 2007, nr 17/18, s. 104, 106.