W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Florian Grzechowiak pod różnymi kątami i perspektywami. Florian Grzechowiak to temat, który wzbudził duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie, co motywuje nas do zagłębienia się w jego znaczenie i wpływ w różnych kontekstach. Poprzez tę analizę będziemy starali się zrozumieć znaczenie Florian Grzechowiak i jego wpływ na życie ludzi, kulturę i społeczeństwo w ogóle. W tym celu przeanalizujemy różne opinie i argumenty w celu uzyskania pełnego i wzbogacającego przeglądu tematu. Mamy nadzieję, że ten artykuł posłuży jako punkt wyjścia do głębszej refleksji i lepszego zrozumienia Florian Grzechowiak.
Pseudonim |
Grześ |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1914 |
Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1972 |
Wzrost |
172 cm |
Masa ciała |
69 kg |
Odznaczenia | |
Florian Grzechowiak (ur. 7 czerwca 1914 w Bottrop, Niemcy zm. 24 lipca 1972 w Poznaniu) – polski koszykarz, piłkarz ręczny.
Urodził się 7 czerwca 1914 roku w Bottrop jako syn Jana i Franciszki. W 1918 przyjechał do Poznania. W latach 1924–1928 chodził do gimnazjum św.Marii Magdaleny, następnie w Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu. Szkoły nie ukończył z uwagi na trudną sytuację rodzinną. W połowie lat trzydziestych związał się zawodowo z
Polskimi Kolejami Państwowymi.
Sport zaczął uprawiać podczas nauki w gimnazjum. Pasjonował się tenisem stołowym i lekką atletyką. W 1928 został członkiem klubu Warty Poznań. W klubie uprawiał lekkoatletykę i koszykówkę.
W 1934 związał się z sekcją gier sportowych KPW Poznań. Barwom klubu, który następnie nosił nazwy KKS, a od 1957 Lech Poznań pozostał wierny do końca kariery zawodniczej i trenerskiej. W KPW stworzył wielką piątkę razem ze: Zdzisławem Kasprzakiem, Ewarystem Łojem, Januszem Patrzykontem i Zenonem Różyckim. Był pięciokrotnym mistrzem kraju w koszykówce w 1935, 1939, 1946, 1949 i 1951 roku. Trzykrotnie zdobył wicemistrzostwo kraju w tej dyscyplinie 1937, 1948 i 1950. W 1936 na olimpiadzie w Berlinie zdobył 4 miejsce Reprezentacją Polski.
Uprawiał piłkę ręczną. W latach 1937–1938 i 1946 był mistrzem kraju w tej dyscyplinie. W 1935 i 1947 zdobył wicemistrzostwo kraju. W 1938 zajął piąte miejsce na mistrzostwach świata w piłce ręcznej .
W 1935 ukończył kurs instruktorski koszykówki. Od 1937 zajmował się szkoleniem młodzieży w swoim klubie. W marcu 1945 reaktywował sekcję koszykówki KPW Poznań. Karierę trenerską łączył z zawodniczą. W 1951 został trenerem żeńskiej drużyny KKS Poznań. W 1955 i 1956 zdobył drużyną wicemistrzostwo, a w 1957 mistrzostwo Polski. Był trenerem kobiecej reprezentacji w koszykówce. W 1952, 1956, i 1960 prowadził drużynę żeńską w Mistrzostwach Europy. W 1950 Jako pierwszy przedstawiciel koszykówki został uhonorowany tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu.
Jego córka Magdalena była koszykarką i zawodniczką Lecha Poznań.
Zmarł 24 lipca 1972 w Poznaniu. Pochowany na Cmentarzu Junikowo (pole 27 kwatera A-2-49).
Na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej.