Georges Louis Nicolas Blaison

W dzisiejszym świecie Georges Louis Nicolas Blaison jest bardzo istotną kwestią, która ma wpływ na wiele osób na różnych etapach życia. Niezależnie od tego, czy jest to dziedzina zawodowa, osobista czy akademicka, Georges Louis Nicolas Blaison wywołał duże zainteresowanie i debatę, budząc ciekawość wielu osób. Zjawisko to w ostatnich latach zyskało na znaczeniu ze względu na swój wpływ na społeczeństwo i podejmowanie decyzji. Dlatego istotne jest pogłębienie naszej wiedzy na temat Georges Louis Nicolas Blaison i jego implikacji, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaleźć możliwe rozwiązania dla wyzwań, jakie stwarza.

Georges Louis Nicolas Blaison
komandor podporucznik komandor podporucznik
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1906
Lapalisse, Francja

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1942
Zatoka Meksykańska

Przebieg służby
Lata służby

1925–1942

Siły zbrojne

 Marine nationale

Jednostki

„La Sibylle”
„Surcouf”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej Krzyż Wojenny 1939–1945 Medal Ruchu Oporu

Georges Louis Nicolas Blaison (ur. 30 lipca 1906 w Lapalisse, zm. 19 lutego 1942 w Zatoce Meksykańskiej) – francuski wojskowy, komandor podporucznik, ostatni dowódca „Surcoufa”.

Życiorys

Młodość

Urodził się 30 lipca 1906 w Lapalisse jako drugi syn w rodzinie drobnomieszczańskiej. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste Célestin Blaison, poborca podatkowy, oraz Marie Magdeleine Valloton. Mieszkali w okazałym domu w dzielnicy zwanej „Małym Paryżem”.

Około 1912 przeniósł się z rodziną do Dijon, uczęszczał do Lycée Carnot. Egzamin dojrzałości zdał z wyróżnieniem w 1922.

Kariera wojskowa

W 1925 wstąpił do École navale. We wrześniu 1926 został mianowany na podchorążego marynarki (aspirant), a rok później awansował na stopień podporucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 2e classe)., w październiku 1927 otrzymał przydział na okręt szkolny „Jeanne d’Arc”, 27 lipca 1928 został przeniesiony na pancernik „Bretagne”. We wrześniu 1928 ukończył École d'Application des Enseignes de Vaisseau i rozpoczął służbę na pancerniku „Lorraine”. Na początku 1929 otrzymał przydział na krążownik „Duquesne”.

1 października 1929 otrzymał awans na stopień porucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 1re classe), a 24 został przydzielony na awizo „Remiremont” jako pierwszy oficer. 18 grudnia 1930 wstąpił do Szkoły Podwodnego Pływania (franc. École de Navigation Sous-Marine) w Tulonie, którą ukończył w czerwcu 1931, 1 lipca rozpoczął służbę na okręcie podwodnym „Requin”, poznając w tym czasie absolwentkę prawa Thérese Franchelli, którą poślubił 14 października 1931 w 9. dzielnicy Paryża.

W marcu 1935 awansował na kapitana marynarki (lieutenant de vaisseau) i służył kolejno na okrętach podwodnych „Marsouin”, „Agosta” i „Phénix”, by w sierpniu 1939 objąć dowództwo „La Sibylle” (z której musiał zejść wiosną 1940 ze względów zdrowotnych). W czerwcu został dowódcą grupy uzbrojonych trawlerów, brał udział w ewakuacji francuskich portów kanału la Manche, 15 sierpnia dołączył do sił morskich Wolnej Francji (FNFL).

Dowództwo „Surcoufa”

W styczniu 1941 awansował do rangi komandora podporucznika (capitaine de corvette), a w październiku objął dowództwo największego wówczas okrętu podwodnego na świecie, „Surcoufa”. W grudniu 1941 brał udział w przyłączeniu Saint-Pierre i Miquelon do Wolnej Francji. W styczniu 1942 roku podjęto decyzję o skierowaniu okrętu na wody Oceanu Spokojnego, więc 12 lutego 1942 wypłynął z Bermudów w kierunku kanału panamskiego. 19 lutego miał się zameldować w Colón, lecz nigdy tam nie dopłynął. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zaginięcia „Surcoufa” jest omyłkowe zbombardowanie przez amerykańskie samoloty w nocy z 18 na 19 lutego. Komandor podporucznik Georges Blaison zginął wraz całą załogą.

Awanse

Odznaczenia

Upamiętnienie

  • Niemiecki okręt podwodny U-123, po wojnie przyznany Francji, w 1947 otrzymał nazwę „Blaison” (Q165).
  • Korweta rakietowa typu D’Estienne d’Orves zwodowana 7 marca 1971 została ochrzczona „Commandant Blaison”
  • Na rodzinnym domu komandora umieszczono tablicę pamiątkową z napisem: „Est né dans cette maison, le 30 Juillet 1906, Georges Louis Nicolas Blaison, Commandant du Surcouf, Mort glorieusement le 18 février 1942. La ville de Lapalisse Reconnaissante. Le 17/02/1952” (W tym domu urodził się 30 lipca 1906 Georges Louis Nicolas Blaison, dowódca „Surcoufa”, poległy na polu chwały 18 lutego 1942. Wdzięczne miasto Lapalisse. 17/02/1952)
  • Na pomniku Wolnych Francuzów w Lyle Hill, Greenock na jednej z płyt znajduje się napis: „A la mémoire du capitaine de frégate Blaison, des officiers et de l'équipage du sous-marin Surcouf, perdu dans l’Atlantique. Février 1942” (Pamięci komandora podporucznika Blaisona, oficerów i załodze okrętu podwodnego „Surcouf”, zaginionego na Atlantyku. Luty 1942)
  • Na środku pomnika podwodników poległych za Francję w Tulonie znajduje się płyta z brązu, wymienia ona wszystkich oficerów i marynarzy „Surcoufa”.
  • Georges Louis Nicolas Blaison jest patronem ulic w miastach: Lapalisse, Saint-Genis-Pouilly, Saint-Pierre.
  • W 1994 poczta Saint-Pierre i Miquelon edytowała znaczek z jego podobizną.

Przypisy

  1. ↑ Archiwum departamentu Allier. Rejestr spisu ludności z 6 kwietnia 1906, miasto Lapalisse (F°31: Blaison-Valloton).
  2. ↑ Le Progres de la Côte d’Or z niedzieli 9 lipca 1922 (Lycée Carnot: Wyniki egzaminów maturalnych).
  3. ↑ Journal Officiel de la République Française. Concession des bourses. Éleves de Ire Année a l’École navale, 26 października 1925, J.O z 28 października 1925, strona 10 331.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l Georges Louis Nicolas Blaison
  5. ↑ a b Journal Officiel de la République Française par arreté en date du 15 septembre 1926, Blaison (G.L.N) est nommé Aspirant de marine. J.O z 18 września 1926, strona 10 393.
  6. ↑ a b Journal Officiel de la République Française, décret du 27 septembre 1927, J.O z 30 września 1927, strona 10 192 (Nomination de Blaison comme Enseigne de Vaisseau de 2e Classe).
  7. ↑ Journal Officiel de la République Française. Lois & Décrets, 18 septembre 1928. Arreté ministériel du 15 septembre 1928, strona 10 319 – Idem: Le Nouvelliste de Bretagne nr 255 z 18 września 1928.
  8. ↑ Ministere de la Marine, Annuaire de la Marine, Imprimerie nationale, 1929 (strona 625): Navires de la Flotte. Duquesne, composition de l'équipage).
  9. ↑ a b Journal Officiel de la République Française. Lois & Décrets, 17 septembre 1929 (Décret du 15 septembre 1929), strona 10 591, Ministère de la Défense, Annuaire de la Marine, Imprimerie nationale, 1929. Idem: Le Nouvelliste de Bretagne z 18 września 1929 (Blaison, nommé Enseigne de Vaisseau de Ire classe).
  10. ↑ Le Nouvelliste de Bretagne, Affaires maritimes, 24 października 1929.
  11. ↑ Ministere de la Marine, Annuaire de la Marine, Imprimerie nationale, 1930 (strona 670: Navires de la flotte. Blaison, Second sur l'Aviso Remiremont).
  12. ↑ Journal Officiel de la République française. Lois & Décrets, J.O z 18 grudnia 1930, strona 13 314.
  13. ↑ L'Ouest Éclair (Rennes), sobota 18 lipca 1931 (Affaires maritimes: Certificat d'Aptitude a la navigation sous marine).
  14. ↑ Journal Officiel de la République française. Lois & Décrets, J.O z 9 lipca 1931, strona 7456 (Blaison affecté sur le sous-marin Requin)
  15. ↑ Actes de l’État Civil. Archives de Paris: côte 9 M 336. Acte de Mariage Blaison / Franchelli. (9e Arrondissement), Akt nr. 1076 z 14 października 1931.
  16. ↑ Holicki 2015 ↓, s. 28-29.
  17. ↑ Revue Cols Bleus, nr 1676 , 19 września 1981, L'Aviso Commandant Blaison , komandor Petit.

Bibliografia

  • Auguste Thomazi, Sous-marins et croiseurs français, Plon, 1947.
  • Maurice Guierre, L’Épopée du Surcouf et le Commandant Louis Blaison, Édition Bellenand, 1952.
  • Louis de Villefosse, Les Iles de la liberté : aventures d'un marin de la France Libre, Édition Albin Michel, 1972 (Blaison: strony 174, 210, 327).
  • Maurice Pasquelot, Les Sous-Marins de la France Libre. 1939–1945, Édition Presse de la Cité, 1981.
  • Michel Bertrand, Géants de la mer: L’Épopée du Surcouf, Revue Miroir de l’Histoire nr 323, maj-czerwiec 1981.
  • Jean-Jacques Antier, Histoire Héroique des Sous-Marins français (1939–1945), Éditions Maritimes et d'Outre Mer, 1984.
  • La Mémoire des Français Libres. Hommes & Combats, Édition Revue de la France Libre, tom 5, Fondation de la France Libre, 1986 (Artykuł podpisany przez panią Francine Blaison, ostatnią potomkinię komandora Georges’a Louisa Nicolas Blaisona, ostatniego dowódcy okrętu podwodnegoSurcouf).
  • Émile Chaline, Historique des Forces Navales Françaises Libres, Édition Marine nationale, Service Historique de la Marine (Blaison strony 55-56), 1990.
  • James Rusbridger, Who Sank Surcouf? The Truth about the disappearence of the pride of the french navy, Édition Albury, Londres, 1991.
  • Maurice Sarazin, Le Commandant Blaison et le sous-marin Surcouf, Études Bourbonnaises, 1994.
  • Max Lemaître, Jean-Paul Dubosq, Fécamp 1939–1945: Au fil des jours de l'Occupation, Édition L. Durand & Fils, 1994 (Blaison, (strona 53).
  • Claude Huan, Le Croiseur-sous marin Surcouf (1926-1942), Éditions Marines, 1996.
  • Robert de La Croix, Histoire secrete des océans, Édition L'Ancre de Marine 1998 (Le Surcouf, strona 261).
  • Hubert Granier, Histoire des marins français 1940–1945, tom 4, Édition Marines, 1998 (Blaison, strona 512).
  • Jean-Jacques Antier, Les Grandes Batailles Navales de la Seconde Guerre Mondiale: Le drame de la marine française, Édition Presse de la Cité, 2000.
  • Claude Huan, Les Sous-Marins Français. 1918–1945, Édition Marines, Nantes, 2000.
  • François Broche, L'Epopée de la France Libre 1940-1946, Ed. Pygmalion 2000 (Blaison, strona 189).
  • Étienne Taillemite, Dictionnaire des marins français, Tallandier, 2002, strona 51.
  • Patrick Toussaint, Le croiseur sous marin français Surcouf, Revue Histoire de Guerre nr 53, grudzień 2004.
  • Étienne i Alain Schlumberger, Les Combats et l'Honneur des Forces navales françaises Libres. 1940–1944, Le Cherche Midi, 2007.
  • Claude Arata, Le Croiseur sous-marin Surcouf, Biuletyn Akademii du Var, Tulon, maj 2010.
  • Julius Grigore Jr, The Surcouf Conspiracy: A Penetrating Analysis of the Worst Submarine, 2011, strony 29-398.
  • Roger Branfill-Cook, X1. The Royal Navy's. Mystery Submarine, Seaforth Publishing, 2012, strony 113-119: le Surcouf et le Commandant Blaison.
  • John Jordan & Jean Moulin, French Cruisers: 1922-1956, Seaforth Publishing, Londyn, 2013.
  • Luc Braeuer, L'étonnante odyssée du U-123 Blaison. Lorient 1941-1959, Le Faouet (Morbihan), Liv'Edition, 2016.
  • Wojciech Holicki. Dziwoląg Marine Nationale. Surcouf. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 2/2015, 2015. Warszawa: Magnum X. 

Linki zewnętrzne

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot