Gmach Ministerstwa Komunikacji
Obecnie Gmach Ministerstwa Komunikacji to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i demokratyzacją informacji, Gmach Ministerstwa Komunikacji stał się obiektem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Gmach Ministerstwa Komunikacji pozostawił znaczący ślad w sposobie, w jaki żyjemy i postrzegamy otaczający nas świat. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Gmach Ministerstwa Komunikacji dzisiaj, a także jego znaczenie w przyszłości.
 nr rej. 758 z 1.07.1965
| |
 Budynek ministerstwa zaprojektowany przez Rudolfa Świerczyńskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1929 |
| Ukończenie budowy |
1931 |
| Ważniejsze przebudowy |
1948–1950 (rozbudowa kompleksu proj. Bohdan Pniewski) |
| Pierwszy właściciel |
Ministerstwo Robót Publicznych |
| Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′26″N 21°00′17″E/52,223889 21,004722
| |
Gmach Ministerstwa Komunikacji – modernistyczny biurowiec znajdujący się przy ulicy Tytusa Chałubińskiego 4/6 w Warszawie, wzniesiony w latach 1929–1931 według projektu Rudolfa Świerczyńskiego. Rozbudowany według projektu Bohdana Pniewskiego w latach 1948–1950. Siedziba Ministerstwa Infrastruktury.
Opis
Projekt wykonał Rudolf Świerczyński dla Ministerstwa Robót Publicznych. Ostatecznie stał się siedzibą Ministerstwa Komunikacji, które przejęło zadania Ministerstwa Robót Publicznych po jego likwidacji.
Budynek sytuowany na rzucie odwróconej litery „T” otrzymał długą fasadę z dziewiętnastoma osiami. Dwukondygnacyjny portyk posiada kwadratowe filary. Elewację wyłożono płytkami z klinkieru oraz czarnym, szlifowanym bazaltem. Budynek posiada częściowo zachowany wystrój wnętrz – między innymi hol frontowy i Salę Konferencyjną. Obiekt jest dziełem architektury z pogranicza funkcjonalizmu i półmodernizmu przy czym zachowuje klasycystyczne proporcje bryły.
W latach 1948–1950 budynek został rozbudowany przez Bohdana Pniewskiego. W 1965 roku został wpisany do rejestru zabytków.
Oprócz ministerstwa, w budynku mieści się także Główna Biblioteka Komunikacyjna.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). Narodowy Instytut Dziedzictwa . nid.pl. s. 8. .