Gnojno (województwo lubelskie)

W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Gnojno (województwo lubelskie), zagłębiając się w jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Idąc tym tropem, przeanalizujemy jego wpływ i wpływ na współczesne społeczeństwo, a także jego ewolucję w czasie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Gnojno (województwo lubelskie), aby zaoferować szeroką i kompletną wizję na ten temat. Od jego początków do obecnego stanu, w tym artykule przyjrzymy się Gnojno (województwo lubelskie) z wielu punktów widzenia, zapewniając czytelnikowi wszechstronne i wzbogacające jego zrozumienie. Bez wątpienia jest to fascynujący temat, który zasługuje na szczegółowe zgłębienie.

Gnojno
wieś
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

bialski

Gmina

Konstantynów

Liczba ludności (2021)

99

Strefa numeracyjna

83

Kod pocztowy

21-543

Tablice rejestracyjne

LBI

SIMC

0014427

Położenie na mapie gminy Konstantynów
Mapa konturowa gminy Konstantynów, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Gnojno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gnojno”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Gnojno”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Gnojno”
Ziemia52°16′30″N 23°09′12″E/52,275000 23,153333

Gnojnowieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Konstantynów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Konstantynów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 131 mieszkańców.

Części wsi

Integralne części wsi Gnojno
SIMC Nazwa Rodzaj
1021961 Podgórze część wsi

O wsi

Gnojno jest najdalej na północ wysuniętą wsią województwa lubelskiego. Położona jest niedaleko przełomu Bugu, naprzeciw Niemirowa, do którego można dotrzeć promem rzecznym. Jest to ostatnia przeprawa promem na Bugu przed granicą białoruską (najbliższy most kolejowy znajduje się we Fronołowie, a drogowy w Kózkach, odległych o ponad 25 km). Odcinek ten stanowi bardzo krótką granicę pomiędzy województwami lubelskim i podlaskim. Gnojno ma lokalne znaczenie turystyczne. Są tu pola namiotowe i biwakowe, schron turystyczny oraz punkt widokowy u szczytu kilkunastometrowej skarpy podmywanej przez Bug. W okolicy kręcono zdjęcia do filmu Nad Niemnem i Diabły, diabły.

Zabytki

W Gnojnie znajduje się zabytkowy kościół św. Antoniego, wzniesiony w latach 1880–1883 jako prawosławna cerkiew św. Paraskiewy. Obiekt przejęty został przez Kościół rzymskokatolicki po wysiedleniu prawosławnej ludności ukraińskiej w 1947.

We wsi znajduje się również zaniedbany cmentarz prawosławny z nagrobkami z XIX w.

Związani z Gnojnem

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34112
  2. Wieś Gnojno w liczbach , Polska w liczbach , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych , Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 .
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 315 .
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Strona gminy, sołectwa
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Strona filmweb.pl.
  10. A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, s.184–186/.
  11. J. Maraśkiewicz, Zabytkowe cmentarze i mogiły w Polsce. Województwo bialskopodlaskie, Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Warszawa 1995, ISBN 83-85548-40-8, s. 30.

Linki zewnętrzne