Grób Fryderyka Chopina
Motyw Grób Fryderyka Chopina to taki, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje dla kultury popularnej, Grób Fryderyka Chopina okazał się fascynującym tematem wartym badań w wielu dziedzinach. Na przestrzeni dziejów Grób Fryderyka Chopina odegrał kluczową rolę w kształtowaniu opinii publicznej i kształtowaniu światowych trendów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Grób Fryderyka Chopina i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ obiektu | |
| Projektant | |
| Data odsłonięcia |
17 października 1850 |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°51′36″N 2°23′34″E/48,860000 2,392778
| |
Grób Fryderyka Chopina – grób wraz z pomnikiem nagrobnym polskiego pianisty i kompozytora Fryderyka Chopina (1810–1849), znajdujący się na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Grób został odsłonięty 17 października 1850 (w pierwszą rocznicę śmierci artysty), a autorem pomnika jest Auguste Clésinger (mąż Solange Dupin, córki kochanki Chopina, George Sand). Składa się on z cokołu z marmurową figurą muzy Euterpe, pochylonej nad złamaną lirą. Na przedniej ścianie cokołu wykonano medalion z podobizną muzyka z lewego profilu. Na pomniku umieszczono napisy:
- na ścianie frontowej nad medalionem A Fréd. Chopin (z fr. „Fryderykowi Chopinowi”) i pod nim Ses Amis („jego przyjaciele”)
- na ścianie bocznej prawej Frédéric Chopin, né en Pologne, à Żelazowa-Wola près de Varsovie (z fr. „Fryderyk Chopin, urodzony w Polsce, w Żelazowej Woli pod Warszawą”)
- na ścianie bocznej lewej Fils d’un émigré français, marié à Mlle Krzyżanowska, fille d’un gentilhomme polonais („Syn emigranta francuskiego ożenionego z panią Krzyżanowską, córką polskiego szlachcica”).
Po prawej stronie pomnika widnieje podpis J. Clésinger 1850.
Zobacz też
Bibliografia
- Bronisław Edward Sydow: Ikonografia. W: Karol Stromenger: Almanach Chopinowski 1949: kronika życia, dzieło, bibliografia, literatura, ikonografia, varia. Warszawa: Czytelnik, 1949, s. 165.