HMS Swift (1885)
W tym artykule poruszony zostanie temat HMS Swift (1885), który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu powstania HMS Swift (1885) wywołał debaty, kontrowersje i był przedmiotem studiów i badań w różnych obszarach. Z biegiem czasu HMS Swift (1885) ewoluował i dostosował się do potrzeb otoczenia, stając się tematem zainteresowania szerokiego spektrum ludzi. W tym sensie istotne jest zbadanie wielu aspektów i perspektyw, jakie oferuje HMS Swift (1885), a także jego implikacji na poziomie społecznym, kulturowym, gospodarczym i politycznym.
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
1884 |
| Wodowanie |
1885 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
1887 |
| Wycofanie ze służby |
1921 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
137 t |
| Długość |
45,7 m |
| Szerokość |
4,27 m |
| Zanurzenie |
1,84 m |
| Napęd | |
| maszyna parowa 1330-1500KM | |
| Prędkość |
23 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 6 pojedynczych armat 47 mm, dwie pojedyncze wyrzutnie torped 14-calowych | |
| Załoga |
25 |
HMS Swift – eksperymentalny torpedowiec wodowany w 1885, powszechnie uważany za jednego z prekursorów późniejszych kontrtorpedowców.
„Swift” został zaprojektowany i zbudowany w stoczni J. Samuel White jako prywatna inicjatywa tej firmy. W porównaniu z ówczesnymi torpedowcami o typowej wyporności rzędu kilkudziesięciu ton i uzbrojonych jedynie w wyrzutnie torpedowe, „Swift” był znacznie większy (137 ton wyporności) i posiadał uzbrojenie artyleryjskie w postaci sześciu (według innych źródeł – czterech) armat 3-funtowych (47mm). Większa wyporność dawała „Swiftowi” lepszą żeglowność w porównaniu z mniejszymi torpedowcami, co przy porównywalnej maksymalnej prędkości pozwalało mu na przechwycenie łodzi tego typu i zniszczenie ich ogniem artyleryjskim.
Admiralicja Royal Navy zakupiła „Swifta” w 1885, jeszcze przed próbami prędkości, w których z minimalnym obciążeniem okręt osiągnął ok. 23 węzły. Prace nad jego wykończeniem, a także debata na temat jego uzbrojenia oraz roli trwały aż do 1887, kiedy to wszedł do służby jako TB81, zapoczątkowując przy tym krótkotrwały typ okrętów torpedo boat catcher (dosłownie – "przechwytywacz torpedowców").
W 1901 torpedowiec został poważnie uszkodzony, wchodząc na mieliznę, w 1905 otrzymał nowe kotły i maszyny, a jego uzbrojenie zmniejszono o jedno działo.
„Swift” brał udział w I wojnie światowej, w trakcie której został dodatkowo wyposażony w hydrofony i wyrzutnię bomb głębinowych.
Został sprzedany na złom 22 października 1921.
Przypisy
- ↑ Eric Osborne: Destroyers: An Illustrated History Of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-Clio. ISBN 1-85109-479-2. (ang.).
- ↑ Robert Gardiner, Przemysław Budzbon, Randal Gray: Conway's All the world's fighting ships, 1906-1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Bibliografia
- JJ Colledge, Ben Warlow: The Complete Record of All Fighting Ships of the Royal Navy. 2009. ISBN 978-1-935149-07-1. (ang.).
- Bernard Ireland: The Illustrated Guide To Destroyers And Frigates. 2009. ISBN 978-1-84681-336-8. (ang.).
