W dzisiejszym świecie Henotikon stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od amatorów po ekspertów, Henotikon przykuł uwagę i wywołał debatę w wielu obszarach społeczeństwa. Jego wpływ przekroczył bariery geograficzne i kulturowe, będąc przedmiotem badań i analiz w różnych dyscyplinach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Henotikon, od jego pochodzenia i ewolucji po jego implikacje i możliwy przyszły rozwój. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko historyczne, istotna postać czy aktualny temat, Henotikon stanowi miejsce spotkań w celu wymiany pomysłów i wiedzy i konieczne jest zrozumienie go w całości, aby kontekstualizować jego znaczenie w naszym społeczeństwie.
Henotikon (Akt zjednoczenia) – dekret cesarski (a właściwie list do Kościoła Egiptu) opracowany przez konstantynopolitańskiego patriarchę Akacjusza z inicjatywy cesarza Zenona Izauryjczyka i ogłoszony w 482 roku. Podkreślał on niepodważalność orzeczeń dogmatycznych soborów w Nicei, Konstantynopolu i Efezie, ekskomunikując jednocześnie tych, którzy głosili doktryny przyjęte na soborze chalcedońskim. Treść teologiczna Henotikonu została oparta na pojednawczej formule wiary z 433 roku.
Henotikon miał na celu doprowadzenie do pojednania Kościoła Powszechnego ze zwolennikami monofizytyzmu. Doprowadził jednak do trwającej w latach 484-519 schizmy akacjańskiej, zakończonej przyjęciem przez Konstantynopol kanonów soboru w Chalcedonie.