Obecnie Henryk Milberg jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy jest to osoba, wydarzenie, trend czy wydarzenie historyczne, Henryk Milberg przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule szczegółowo zbadano znaczenie i wpływ Henryk Milberg na dzisiejsze społeczeństwo, podkreślając jego implikacje i wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od powstania do ewolucji na przestrzeni czasu, Henryk Milberg pozostawił znaczący ślad we współczesnym świecie, a w tym artykule podjęto próbę dogłębnej analizy jego znaczenia.
Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Główne wojny i bitwy |
Henryk Otto Milberg (ur. 1789, zm. 1863) – generał brygady Wojska Polskiego.
Był synem Teodora i Reginy z Krukoszyńskich. W 1800 wstąpił do armii pruskiej. W kampanii napoleońskiej 1806 walczy pod Gdańskiem. Od 1807 w armii Księstwa Warszawskiego i walczył w Hiszpanii pod Saragossą, Tudelą, Saguntem. Był adiutantem gen. Chłopickiego. W kampanii 1812-1813 walczy pod Smoleńskiem, Lipskiem.
Od 1815 w Armii Królestwa Polskiego. W 1817 w stopniu podpułkownika, był podszefem Sztabu Dywizji Gwardii Królewskiej. W 1821 awansował na pułkownika. W 1824 mianowany został szefem sztabu Korpusu Rezerwowego Wojsk. Na tym stanowisku pozostawał do 1830. W tym samym roku awansowany na generała brygady. W powstaniu listopadowym 1831 najpierw przy Sztabie Głównym. Walczył o Olszynkę Grochowską, potem zostaje dowódcą 4 Dywizji Piechoty. Uczestnik walk na przedpolu Pragi. Bronił Warszawy; obecny był przy rozmowach kapitulacyjnych. Po upadku powstania zesłany, powraca w 1833. Pracował w Banku Polskim a potem został dzierżawcą lasów w Augustowie.
Kawaler Cesarstwa (1812) odznaczony Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej (1809), Krzyżem Złotym Virtuti Militari, a także Znakiem Honorowym za 25 lat nieskazitelnej służby oficerskiej (1830).
Był członkiem loży wolnomularskiej Kazimierz Wielki w 1819/1820 roku.