W tym artykule przyjrzymy się Hermann Kövess von Kövesshaza z różnych perspektyw. Hermann Kövess von Kövesshaza to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób, a jego wpływ był odczuwalny w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, co oznacza Hermann Kövess von Kövesshaza, dlaczego jest ważny i jakie ma znaczenie w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że podchodząc do tego tematu z różnych punktów widzenia, przedstawimy kompleksowy przegląd, który zachęci do refleksji i debaty.
marszałek polny | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1865–1918 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Hermann Kövess von Kövesshaza (ur. 30 marca 1854 w Temeszwarze, zm. 22 września 1924 w Wiedniu) – marszałek polny i ostatni Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii, protestant.
Ukończył studia w wiedeńskiej Technische Militar-Akademie. We wrześniu 1872 promowany na porucznika otrzymał przydział do 2 pułku inżynieryjnego w Wiedniu. W 1896 awansował na pułkownika, a dwa lata później przejął dowództwo 23 pułku piechoty, stacjonującego w Wiedniu. W 1902 otrzymał swój pierwszy awans generalski. Szybka kariera Kövessa uległa nagłemu zahamowaniu w 1912, w związku ze skandalem o podłożu religijnym. W tym czasie dowodził XII Korpusem i tylko wsparciu cesarza Franciszka Józefa zawdzięczał pozostanie na stanowisku.
Początek I wojny światowej zastał go na froncie wschodnim, gdzie działał dowodzony przez niego korpus. W latach 1915–1916 dowodził 3 Armią, działającą na froncie serbskim. Pod jego dowództwem 3 armia zajmowała Belgrad i podjęła pościg za nieprzyjacielem w kierunku Czarnogóry i Albanii. Po zwycięstwie nad Serbią objął stanowisko gubernatora wojskowego obszaru okupowanego, którą to funkcję pełnił do lutego 1916. W latach 1916–1918 dowodził 7 armią, która miała za zadanie zablokować ewentualne uderzenie rosyjskie w kierunku Węgier. Oddziały dowodzone przez Kövessa nie tylko zablokowały Rosjan, ale przeprowadziły kontrnatarcie, zajmując Czerniowce. Za ten sukces Kövess otrzymał awans na marszałka polnego, a w sierpniu 1917 tytuł barona. Pod koniec wojny przeniesiony do Budapesztu, w listopadzie 1918 otrzymał stanowisko głównodowodzącego armii austro-węgierskiej. W 1919 przeszedł w stan spoczynku.