W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Hotel Jałta w Pradze, temat, który na przestrzeni dziejów wzbudził zainteresowanie wielu ludzi. Hotel Jałta w Pradze to temat szeroko badany i na przestrzeni lat napisano o nim wiele książek i artykułów. W tym artykule naszym celem jest zbadanie różnych aspektów Hotel Jałta w Pradze, od jego pochodzenia po praktyczne zastosowania w życiu codziennym. Idąc tym tropem, dowiemy się czym jest Hotel Jałta w Pradze, jakie są jego główne cechy i dlaczego ważne jest poświęcenie mu czasu i uwagi. Dodatkowo przeanalizujemy niektóre teorie i debaty, które pojawiły się wokół Hotel Jałta w Pradze, a także ich wpływ na obecne społeczeństwo. Docelowo artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Hotel Jałta w Pradze, tak aby czytelnik mógł poszerzyć swoją wiedzę i zrozumieć znaczenie tego tematu w dzisiejszym świecie.
Fasada hotelu Jalta | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Vaclavske namesti 45, 110 00 Praha 1 |
Typ budynku |
hotel |
Styl architektoniczny | |
Architekt |
Antonín Tenzer |
Inwestor |
Restaurace a jídelny |
Kondygnacje |
7 |
Rozpoczęcie budowy |
1954 |
Ukończenie budowy |
1958 |
Ważniejsze przebudowy |
1999 |
Pierwszy właściciel |
Restaurace a jídelny cestovní kancelář Čedok (od 1955) |
Kolejni właściciele |
Čedok Interhotely, Nomura Bank, Miki Travel |
Obecny właściciel |
Flow East (od 2003) |
Położenie na mapie Pragi | |
Położenie na mapie Czech | |
50°04′52,186″N 14°25′42,270″E/50,081163 14,428408 | |
Strona internetowa |
Hotel Jałta – hotel zlokalizowany w Pradze, przy Placu Wacława.
Hotel został zbudowany w miejscu, w którym stał jeden z 3 domów, zbombardowanych w 1945 na tym placu przez Armię Czerwoną w trakcie działań powstania praskiego, znanego też pod określeniem rewolucji majowej. Pierwsza koncepcja przewidywała wybudowanie w tym miejscu hotelu III kategorii.
Obiekt stanowi przykład późnego czeskiego socrealizmu. Został zbudowany w latach 1954‒1958, według projektu Antonína Tenzera, zaproszonego do udziału w pracach przez prezydenta Antonina Zapotockiego. Był to najbardziej znamienity projekt tego architekta. Budynek skorzystał z uniwersalnych wzorów stylu socrealistycznego, który był popularny w wielu krajach centralnej i wschodniej Europy w początku lat 50. XX wieku. Detal fasady uzupełniono jednak bogatym wystrojem rzeźbiarskim, czerpiącym z czeskiego stylu narodowego lat 20. XX wieku. Wnętrza hotelowe wykonane były z wyjątkowym przepychem. Po oddaniu do użytku był to najbardziej reprezentacyjny hotel w Pradze, niejednokrotnie goszczący najwyższych zagranicznych dostojników partyjnych i państwowych. W latach 70. mieściła się w nim ambasada RFN.
Hotel wyposażono (na poziomie −2) w 3-piętrowy schron atomowy na 150-280 osób. Przewidywano, iż będzie pełnił rolę szpitala Sztabu Generalnego, z około 30 osób personelu, lub miejscowej siedziby sztabu Układu Warszawskiego. Żelbetonowe stropy są 3 m grubości i były wzmocnione ołowiowymi płytami. W 1997 schron został wykreślony z rejestru tego rodzaju obiektów. Miał kilka wyjść zapasowych, np. do sąsiedniego budynku i na pl. Wacława. Do dnia dzisiejszego nie odkryto zaś tajnego wejścia z ulicy Politických vězňů. Od 2013 w schronie mieści się Muzeum Zimnej Wojny (Muzeum studené války).