Huta Maurycy w Makowie Podhalańskim
W tym artykule zajmiemy się tematem Huta Maurycy w Makowie Podhalańskim, tematem, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Huta Maurycy w Makowie Podhalańskim to temat, który wywołał debatę i kontrowersje w różnych kręgach i ważne jest szczegółowe zbadanie różnych punktów widzenia na ten temat. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Huta Maurycy w Makowie Podhalańskim to temat, który zasługuje na dokładne i obiektywne zbadanie. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Huta Maurycy w Makowie Podhalańskim i przeanalizujemy jego implikacje w różnych obszarach. Bez wątpienia jest to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i budzi ogromne zainteresowanie społeczności, dlatego ważne jest, aby poruszyć go całkowicie i wyczerpująco.
 nr rej. A-502/87 z 2.06.1987
| |
.jpg) Ruiny huty na pocztówce z 1906 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Moniuszki, ul.Sienkiewicza |
| Rozpoczęcie budowy |
1844 |
Położenie na mapie Makowa Podhalańskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu suskiego  | |
Położenie na mapie gminy Maków Podhalański  | |
 49°43′49,37″N 19°40′58,55″E/49,730381 19,682931
| |
| Strona internetowa | |
Huta „Maurycy” (zwana również Hamernią) – huta żelaza działająca w latach ok. 1845–ok. 1870 w Makowie (obecnie Maków Podhalański), której pozostałości zabudowań od 1987 r. znajdują się w rejestrze zabytków. Położona była na południowych stokach Makowskiej Góry, między współczesnymi ulicami Sienkiewicza i Moniuszki.
Powstała w latach 1844–1845, kiedy właścicielem dóbr makowskich był hrabia Filip Ludwik de Saint Genois. Wybudowano wówczas wielki piec, dwa piece fryszerskie z dwoma młotami oraz walcownię. Później dobudowano drugi wielki piec i cztery piece fryszerskie. Surowca do produkcji dostarczały kopalnie niskoprocentowej rudy darniowej w Beskidach (okolice Targoszowa, Krzeszowa, Sułkowic, Lanckorony, Kalwarii i Tłuczani), a także z Jaworzna. Półprodukty do makowskiej huty trafiały również z jej filii w Zawoi. Działalność zakładu w Makowie, a także funkcjonującej w podobnym okresie huty w Suchej, przyczyniła się do przetrzebienia drzewostanu w okolicznych lasach.
Po kilkudziesięciu latach działalności produkcja hutnicza stała się jednak nieopłacalna, głównie ze względu na niską jakość surowca i wysokie koszty transportu. Huta zakończyła działalność w 1863 r. lub około 1870 r..
._Dawna_Huta_Maurycy_w_Makowie_Podhala%C5%84skim._Polska.jpg)
Ruiny huty „Maurycy” wraz z murem oporowym zostały wpisane w 1987 r. do rejestru zabytków. Stan zachowania ruin jest szczątkowy. Do czasów współczesnych zachowało się około 80 metrów muru oporowego z sześcioma masywnymi przyporami, który został częściowo zniszczony w czasie powodzi w lipcu 2001 r. Zachowane są fundamenty wielkiego pieca. Fundamenty budynku huty są prawdopodobnie przykryte warstwą ziemi. Ruiny huty są widoczne z terenu internatu Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego przy ul. Moniuszki. W 2021 r. planowano udostępnienie zabytku za pomocą specjalnej ścieżki.
Przypisy
- ↑ a b c d Zestawienie zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2013. . (pol.).
- ↑ a b Ruiny huty żelaza - karta biała. Narodowy Instytut Dziedzictwa. . (pol.).
- ↑ a b Andrzej Matuszczyk: Szlakiem starych hut w Suchej, Makowie i Paśmie Pewelskim. Kwartalnik Turystycznych W Górach. . (pol.).
- ↑ Maków Podhalański – rys historyczny. Urząd Miasta i Gminy w Makowie Podhalańskim. . . (pol.).
- ↑ Hamernia stanie się atrakcją turystyczną Makowa Podhalańskiego? Ma być lepiej wyeksponowana!. sucha24.pl, 2021-03-17. . (pol.).
Linki zewnętrzne
- Pocztówka z widokiem ruin Hamerni w Makowie. szukamypolski.com. .