Józef Nowara

W tym artykule zajmiemy się tematem Józef Nowara, który był przedmiotem uwagi i debaty w różnych obszarach. Józef Nowara to koncepcja, która wywołała zainteresowanie i kontrowersje ze względu na jej wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Na przestrzeni dziejów zmienna Józef Nowara odgrywała kluczową rolę w różnych kontekstach, a jej wpływ jest nadal aktualny. Od początków do ewolucji Józef Nowara był przedmiotem analiz i refleksji ekspertów i uczonych, którzy starali się zrozumieć jego znaczenie i zakres w dynamice społecznej, kulturowej i politycznej. W tym sensie istotne jest kompleksowe i krytyczne podejście do kwestii Józef Nowara, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą perspektywę, która przyczynia się do wiedzy i zrozumienia tego problemu.

Józef Nowara
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1945
Kostuchna

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1984
Luksemburg

Wzrost

180 cm

Informacje klubowe
Klub

Baildon Katowice

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro Hawana 1969 szabla drużynowo
brąz Ankara 1970 szabla drużynowo

Józef Jan Nowara (ur. 25 lutego 1945 w Kostuchnie, zm. 10 listopada 1984 w Luksemburgu) – szablista i trener, trzykrotny olimpijczyk i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Syn Jerzego i Rozalii Pająk, absolwent Technikum Mechanicznego im. S. Starzyńskiego w Warszawie (1970) i bielańskiej AWF (1977). Reprezentował barwy Baildonu Katowice (od 1961, trenerzy: Antoni Sobik i Teodor Zaczyk), a następnie Legii Warszawa (1965-1977), trener: Ryszard Zub). Na mistrzostwach Polski zdobył osiem złotych medali: w szabli indywidualnej w 1975 oraz w szabli drużynowej w latach 1965, 1966, 1968-1970, 1972 i 1974..

Podczas mistrzostw świata w Hawanie w 1969 roku Polacy w składzie: Jerzy Pawłowski, Józef Nowara, Zygmunt Kawecki, Krzysztof Grzegorek i Janusz Majewski zdobyli srebrny medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Ankarze rok później.

Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku zajął szóste miejsce w turnieju indywidualnym. W rundzie finałowej przegrał wszystkie pięć pojedynków. W zawodach drużynowych zajął piąte miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Monachium indywidualnie dotarł do ćwierćfinałów, a drużynowo był piąty. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, gdzie w turnieju indywidualnym odpadł w rundzie eliminacyjnej, a drużynowo Polacy zajęli szóste miejsce.

Po zakończeniu kariery wyemigrował do Luksemburga, pracując jako trener tamtejszej reprezentacji. Zginął w wypadku samochodowym 10 listopada 1984. Jego imieniem nazwano organizowany w Luksemburgu turniej szpadzistek, będący częścią Pucharu Świata.

Przypisy

Linki zewnętrzne