W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Jan z Perugii, badając jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków po obecną ewolucję zanurzymy się w szczegółowej analizie, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie Jan z Perugii w różnych obszarach codziennego życia. Stosując różne perspektywy i podejścia, zajmiemy się jego konsekwencjami zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym, podkreślając jego wpływ w różnych sektorach. Podobnie zbadamy rolę, jaką odgrywa Jan z Perugii w obecnym kontekście, zapewniając wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i wpływ we współczesnym świecie.
| prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia |
XII w. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
habit franciszkański, palma |
| Szczególne miejsca kultu | |
Jan z Perugii OFM (ur. w Perugii, zm. 29 sierpnia 1231 w Walencji) – włoski franciszkanin, prezbiter, męczennik, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego[1].
Jan pochodził z Perugii w Umbrii. W 1217 lub w 1220 według innych źródeł został wysłany wraz z bł. Piotrem z Sassoferrato do Hiszpanii, okupowanej przez muzułmanów. Założyli w 1220 klasztor w Teruel, a następnie udali się do Walencji, by pracować wśród niewolników chrześcijańskich. Któregoś dnia postanowili głosić doktrynę chrześcijańską na głównym placu miasta wobec ludności muzułmańskiej. Zostali uwięzieni z rozkazu gubernatora Zayda Abu Zayda i straceni przez ścięcie[2].
Relikwie męczenników, jeszcze przed rekonkwistą Walencji, trafiły do klasztoru franciszkanów w Teruel, gdzie pozostawały do 1835. Następnie do 1900 czczone były w kościele św. Klary, skąd przeniesiono je do nowego klasztoru franciszkańskiego. Błogosławieni męczennicy Jan i Piotr czczeni byli w Teruel jako protektorzy przed plagą szarańczy.
Przeprowadzono dwa procesy apostolskie w latach 1611-1628 oraz 1693-1697, pierwszy z inicjatywy papieża Urbana VIII. Kult zaaprobował Klemens XI 31 stycznia 1705. W 1727 Benedykt XIII udzielił pozwolenia na używanie własnego formularza w Teruel, jako dzień wspomnienia wyznaczając datę 3 września. Wspomnienie obchodziły różne gałęzie franciszkańskie do reformy liturgicznej w 1961[3].