Janko Muzykant

W tym artykule szczegółowo zbadamy Janko Muzykant i jego wpływ na nasze społeczeństwo. Janko Muzykant to temat, który w ostatnich latach cieszy się dużym zainteresowaniem, wywołując intensywne debaty i refleksje w różnych obszarach. W całej historii Janko Muzykant był decydującym czynnikiem w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym sensie kluczowe jest zrozumienie znaczenia Janko Muzykant dzisiaj, a także konsekwencji, jakie ma on na nasze codzienne życie. W tym artykule staramy się rzucić światło na ten temat i przeanalizować jego różne aspekty, aby przyczynić się do lepszego zrozumienia i podejścia do Janko Muzykant w obecnym kontekście.

Janko Muzykant
Autor

Henryk Sienkiewicz

Typ utworu

nowela

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

1879

Janko Muzykantnowela autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po raz pierwszy ukazała się w „Kurierze Warszawskim w 1879 roku.

Chłopiec grający na skrzypcach, obraz z ok. 1630 r.

Jej akcja toczy się w XIX wieku, a głównym bohaterem jest chorowity chłopiec Janko. Imiona własne mieszkańców, język, wykonywane czynności, sposób spędzania czasu i funkcja dworu wskazują na to, że akcja noweli rozgrywa się w polskiej społeczności, która żyje pod zaborem rosyjskim. Ewa Kosowska podkreśla, że w tekście nie ma przeciwwskazań, aby rozpoznawać Janka jako dziecko nieślubne, zważywszy na fakt, że nowela nie zawiera informacji na temat ojca chłopca. Spośród innych wiejskich dzieci Janka wyróżnia talent muzyczny. Zgodnie z interpretacjami talent ten nie implikuje we wsi znaczących zmian, ale podważa jej ustabilizowaną strukturę. Mieszkańcy wsi widzą w opętanym muzyką chłopcu niezrozumiałe i nietypowe dla siebie zjawisko. Na skutek fascynacji dźwiękiem skrzypiec Janko zakrada się do dworu, by ich dotknąć. Zostaje oskarżony o próbę kradzieży i skazany na karę chłosty. Chłopiec umiera z powodu zbyt surowej kary.

Głównym przesłaniem Sienkiewicza w tym utworze jest ograniczanie możliwości kształcenia uzdolnionych dzieci ze względu na ich pochodzenie. Autor zwraca uwagę na tragiczne konsekwencje braku oświaty na wsiach i na trudne warunki życia większości narodu (podobne przesłanie można znaleźć w nowelach Prusa, Orzeszkowej i Konopnickiej). W noweli Sienkiewicza wskazuje na to celowe zestawienie kontrastujących ze sobą scen: rozmowy pary (właścicieli dworku, do którego zakradł się Janko), która wróciwszy z podróży do Włoch, zachwyca się rozkwitającymi tam talentami artystycznymi, zwłaszcza młodymi, które jeszcze wymagają wspierania. Właścicieli dworku nie poruszyła również śmierć miejscowego młodego talentu, który właśnie potrzebował wsparcia, a nikt mu go nie udzielił, a nawet wręcz przeciwnie, i o którego istnieniu jaśniepaństwo wcale się nie dowiedzieli. Między wierszami wyczytujemy w tej noweli: „cudze chwalicie, swego nie znacie”, co Kosowska proponuje czytać tak, że „Polacy nie doceniają rodzących się wśród nich indywidualności. Poszukują ich natomiast za granicą”. Główne przesłanie autora miało być zgodne z hasłem pracy u podstaw, czyli jednego z ważniejszych nurtów polskiego pozytywizmu. W literaturze przedmiotu występują również tezy, że genezy przesłania noweli Sienkiewicza można doszukiwać się w filozoficznych osiągnięciach francuskiego oświecenia.

Przypisy

  1. Kurjer Warszawski , nr 159 z 18 lipca 1879, polona.pl .
  2. H. Markiewicz, Henryk Sienkiewicz, Polski Słownik Biograficzny, t. 37, 1996-1997, s. 205.
  3. Ewa Kosowska: Negocjacje i kompromisy. Antropologia polskości Henryka Sienkiewicza, Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”: Katowice 2002, s. 161.
  4. Kosowska, s. 162.
  5. Kosowska, s. 164.
  6. a b c Kosowska, s. 167.

Zobacz też

Linki zewnętrzne