W dzisiejszym świecie Jaskinia Urwista na Kadzielni jest przedmiotem rosnącego zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od samego początku Jaskinia Urwista na Kadzielni przyciąga uwagę ekspertów, naukowców, badaczy i ogółu społeczeństwa, wywołując serię dyskusji i refleksji na temat jego wpływu, znaczenia i możliwych implikacji. Różne podejścia i perspektywy dotyczące Jaskinia Urwista na Kadzielni dały podstawę do powstania obszernego zasobu wiedzy i informacji, które obejmują aspekty historyczne i kulturowe, a także kwestie naukowe i technologiczne. W tym sensie ten artykuł ma na celu przedstawienie wszechstronnej i multidyscyplinarnej wizji Jaskinia Urwista na Kadzielni, uwzględniającej różne aspekty i podejścia, które pozwalają nam dzisiaj pogłębić jego zrozumienie i znaczenie.
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel |
miasto Kielce |
Długość |
18 m |
Głębokość |
2 m |
Deniwelacja |
3 m |
Wysokość otworów |
268 (dolny), 270 (górny) m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
(dolny) 15 m |
Ekspozycja otworów |
ku SSW (dolny), ku SSW (górny) |
Data odkrycia |
lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku |
Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-1.26 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
50°51′40″N 20°37′00″E/50,861111 20,616667 |
Jaskinia Urwista na Kadzielni (Jaskinia Urwista) – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Ma dwa otwory wejściowe w południowo-zachodniej ścianie Skałki Geologów, na terenie nieczynnych kamieniołomów Kadzielnia w Kielcach, w pobliżu jaskini Komin Geologów, na wysokościach 268 i 270 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 18 metrów, a jej deniwelacja 3 metry. W przeszłości stanowiła ona jeden system jaskiniowy z Kominem Geologów.
Jaskinia znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Kadzielnia i jest nieudostępniona turystycznie.
Jaskinię stanowi idący pod górę kilkumetrowy korytarz zaczynający się w sztucznym otworze dolnym, a kończący niewielką salką. Odchodzi z niej poziomy korytarzyk, który prowadzi do otworu górnego.
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche, rosną na nich mchy i porosty.
Jaskinia została odkryta podczas prac w kamieniołomie prawdopodobnie w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jej opis i plan sporządził A. Kasza w 1996 roku.