W dzisiejszym artykule odkrywamy fascynujący świat Jenő Jandó. Od początków aż do dzisiejszego wpływu temat ten przykuwał uwagę milionów ludzi na całym świecie. Mając zakres rozciągający się od aspektów historycznych po znaczenie w życiu codziennym, Jenő Jandó stał się obiektem zainteresowania, który budzi ciekawość i podziw tych, którzy zanurzają się w jego badaniu. W tym artykule zagłębimy się w jego wiele aspektów i odkryjemy zaskakujące szczegóły, które pomogą nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie. Przygotuj się więc na ekscytującą podróż po Jenő Jandó i poznaj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1952 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lipca 2023 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
pianista |
| Wydawnictwo |
Jenő Jandó (ur. 1 lutego 1952 w Peczu, zm. 4 lipca 2023 w Budapeszcie) – węgierski pianista, profesor Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie.
Jenő Jandó pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał pod okiem matki, w wieku młodzieńczym rozpoczął studia na Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie. Studiował pod kierunkiem Katalin Nemes i Pála Kadosy. Po uzyskaniu dyplomu brał w konkursach pianistycznych. Jego profesjonalna kariera rozpoczęła się, gdy w wieku 18 lat zdobył 3. nagrodę w konkursie pianistycznym im. Beethovena. W 1973 zdobył 1. nagrodę w węgierskim konkursie pianistycznym, a w 1977 nagrodę specjalną w kategorii: muzyka kameralna w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Sydney.
Jest jednym z najbardziej płodnych artystów w historii nagrań muzyki poważnej. Znany ze współpracy z jedną z wiodących wytwórni fonograficznych specjalizujących się w muzyce poważnej, Naxos Records, dla której nagrał m.in.: wszystkie koncerty fortepianowe i sonaty Mozarta, koncerty Griega i Schumanna, drugi koncert fortepianowy i wariacje nt. Paganiniego Rachmaninowa, komplet sonat fortepianowych Haydna i Beethovena, wszystkie dzieła fortepianowe Bartóka.
Obok nagrań solowych Jandó wziął również udział w nagraniach z innymi artystami, np. z kwartetem im. Kodálya (m.in. w kwintecie fortepianowym „Pstrąg” Schuberta, kwintetach fortepianowych Brahmsa i Schumanna, triach fortepianowych Beethovena). Akompaniował również japońskiej skrzypaczce Takako Nishizaki podczas nagrań sonat skrzypcowych Francka i Griega oraz sonat skrzypcowych Mozarta. Akompaniował też wiolonczelistce Marii Kliegel podczas nagrywania sonat wiolonczelowych Dohnányiego.
Jako profesor był związany z Akademią Muzyczną im. Ferenza Liszta w Budapeszcie, gdzie wychował wiele pokoleń pianistów.