Joseph Meng Ziwen
W dzisiejszym świecie Joseph Meng Ziwen stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona ludzi. Niezależnie od tego, czy są to profesjonaliści w określonej dziedzinie, entuzjaści hobby, czy po prostu ciekawi ludzie, Joseph Meng Ziwen przykuł uwagę i wywołał żarliwą debatę w różnych sferach. W miarę upływu czasu znaczenie zrozumienia i zbadania Joseph Meng Ziwen staje się coraz bardziej oczywiste i dlatego tak istotne jest pogłębienie jego badań i analiz. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Joseph Meng Ziwen i zbadamy jego wpływ w różnych kontekstach, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Arcybiskup nanniński | |
| Okres sprawowania |
1984–2007 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1935 |
| Sakra biskupia |
1984 |
| Data konsekracji |
1984 |
|---|---|
| Konsekrator |
Joseph Meng Ziwen (chiń. 孟子文; pinyin Mèng Zǐwén; ur. 19 marca 1903 w Hengling, region Kuangsi, zm. 7 stycznia 2007 w Guigang, Kuangsi) – chiński duchowny katolicki, arcybiskup nanniński.
Urodził się w rodzinie niekatolickiej, chrzest przyjął w młodości. W wieku 15 lat przyjechał do Nanningu i kształcił się w niższym seminarium duchownym (kolegium łacińskim). Dalsze studia seminaryjne odbył w Penangu (obecnie Malezja), święcenia kapłańskie przyjął w 1935. Po dojściu do władzy Komunistycznej Partii Chin został uwięziony i oskarżony o sprzyjanie Kuomintangowi. Zwolniony po kilku latach w 1957, powrócił do pracy duszpasterskiej, a także praktyki medycznej z wykorzystaniem tradycyjnych chińskich metod leczniczych. W kolejnych latach poddawany był dalszym represjom, w okresie rewolucji kulturalnej trafił do obozu pracy przymusowej. Wolność odzyskał w 1970 ze względu na podeszły wiek.
W latach 80. zabiegał o odzyskanie przez katolików świątyń, dbał także o powołania duchowne i zakonne młodzieży katolickiej. W 1984 przyjął z nominacji Watykanu godność biskupa Nanningu; jego tytuł biskupi nie został uznany przez władze rządowe. Był aktywnym duszpasterzem niemal do końca życia, także po ukończeniu 100 lat.