Katastrofa górnicza w Bochum (1912)

W dzisiejszym świecie Katastrofa górnicza w Bochum (1912) stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu zarówno ekspertów, jak i ogółu społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Katastrofa górnicza w Bochum (1912) przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i narodowości, wywołując debaty i dyskusje na różnych obszarach. Jego wpływ był na tyle znaczący, że udało mu się wpłynąć na podejmowanie decyzji na poziomie globalnym, a także na rozwój różnych branż i sektorów. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy znaczenie Katastrofa górnicza w Bochum (1912), jego implikacje i możliwe przyszłe scenariusze, aby zaoferować wszechstronną wizję tego tematu, który naznaczył się przed i po w dzisiejszym społeczeństwie.

Katastrofa górnicza w Bochum
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Miejsce

Bochum

Rodzaj zdarzenia

wybuch

Data

7 sierpnia 1912

Ofiary śmiertelne

113 osób

Położenie na mapie Cesarstwa Niemieckiego
Mapa konturowa Cesarstwa Niemieckiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia51°29′N 7°13′E/51,483333 7,216667

Katastrofa górnicza w Bochum – wydarzyła się 7 sierpnia 1912 w kopalni węgla kamiennego „Lothringen” w Bochum, w Niemczech.

Historia

Pogrzeb ofiar katastrofy

Katastrofę wywołały wybuchy gazów na czwartym zagłębiu, oddalonym o około 2 km od wylotu szybu. Eksplozja spowodowała zawalenie się drugiego zagłębia, co utrudniło dotarcie do poszkodowanych. Śmierć ofiar wywołały trujące gazy, dym i pożar.

Według danych tuż po wypadku, w zdarzeniu zginęło 113 osób, w tym 51 pracowników polskich. Zbiorowy pogrzeb ofiar odbył się w Gerthe. Uczestniczyło w nim około 50 tys. żałobników. Przewodniczył mu biskup Schultz, a asystowało także wielu księży polskich. Trumny ułożone według wyznań spoczęły w jednej wspólnej mogile.

Przypisy

  1. a b Ofiary kopalni. „Nowości Illustrowane”. Nr 33, s. 13, 17 sierpnia 1912. 
  2. Schlagwettermal Zeche Lothringen (1912). artibeau.de. . (niem.).
  3. Pogrzeb 113. ofiar katastrofy. „Nowości Illustrowane”. Nr 34, s. 3, 24 sierpnia 1912.