W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kijewo (Szczecin), badając jego liczne aspekty i znaczenia. Kijewo (Szczecin) to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę na przestrzeni dziejów, stając się miejscem spotkań różnych perspektyw i dyscyplin. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu, Kijewo (Szczecin) pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie i kulturze. Na tych stronach zanurzymy się w podróż pełną odkryć i refleksji na temat Kijewo (Szczecin), analizując jego wpływ w różnych kontekstach i jego znaczenie w życiu ludzi. Przygotuj się na fascynującą podróż po Kijewo (Szczecin), podczas której odkryjemy jego wagę i znaczenie we współczesnym świecie.
jednostka pomocnicza Szczecina | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Dzielnica | |
W granicach Szczecina | |
SIMC |
0978220 |
Powierzchnia | |
Populacja (2013) • liczba ludności |
|
• gęstość |
829 os./km² |
Strefa numeracyjna |
91 |
Tablice rejestracyjne |
ZS |
Położenie na mapie Szczecina | |
53°22′45,48″N 14°41′34,08″E/53,379300 14,692800 |
Kijewo (niem. Rosengarten) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, położone w rejonie Prawobrzeża przy skrzyżowaniu autostrady z Berlina z drogami krajowymi nr 3 (kierunek Świnoujście) i nr 10 (kierunek Stargard). W granice Kijewa wchodzi także część Parku Leśnego Dąbie.
Założone na mocy kontraktu z miastem Dąbie 29 grudnia 1752 roku.
Kijewo wchodziło do 1937 r. w skład powiatu Randow, następnie (do 1939) jako dzielnica miasta Dąbie, dzielnica Wielkiego Szczecina (podczas II wojny światowej), od 1945 wieś w powiecie gryfińskim. W 1948 ponownie w granicach Szczecina. Nazwa osiedla pochodzi od pruskiego generała kawalerii von Kyowa. Do lat 60. lub 70. XX wieku czynna była linia kolejowa ze Szczecina-Dąbia przez Stare Czarnowo do wsi Sobieradz.
Polską nazwę Kijewo wprowadzono oficjalnie na mocy rozporządzenia ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 roku. Wcześniejszymi, tymczasowymi nazwami były Czanew, Czanów, Osetno i Osetne Pole.
Na terytorium Kijewa znaleziono dwa toporki z epoki neolitu (8800–2200 p.n.e.) W epoce brązu(2200–700 p.n.e.) funkcjonowała tu osada i cmentarzysko ciałopalne, z którego wydobyto dwa naczynia gliniane. Z okresu średniowiecza wydobyto osełka datowanego na XII w.
Graniczy od północy z Klęskowem, z Płonią od zachodu, od południa z Wielgowem, i od wschodu z Dąbiem.
Kiedyś do wsi należało Dunikowo-osiedle przemysłowe- oraz Kijewko.
W 1852 Kijewo uległo parcelacji na:
Komunikację z innymi osiedlami Prawobrzeża zapewniają linie autobusowe nr: 54, 72, 73, 79, 84, 93.
Przez osiedle przepływa rzeczka Niedźwiedzianka, dopływ Płoni tworząca Jeleni Staw, mająca swoje źródło w Puszczy Bukowej oraz rzeczka Trawna (dopływ Niedźwiedzianki) W Kijewie znajduje się:
Rada Osiedla Kijewo liczy 15 członków. W wyborach do Rady Osiedla Kijewo 20 maja 2007 roku nie odbyło się głosowanie na kandydatów z powodu ich zbyt małej liczby, mimo że przedłużono zgłaszanie o 3 dni. Na podstawie ordynacji wyborczej za wybranych członków rady osiedla miejska komisja wyborcza uznała 15 zarejestrowanych kandydatów. W wyborach do rady osiedla 13 kwietnia 2003 udział wzięło 262 głosujących, co stanowiło frekwencję 12,11%.
Samorząd osiedla Kijewo utworzono w 2003 roku wskutek podziału ówczesnego osiedla Majowe-Kijewo na osiedle Majowe oraz Kijewo.
Świątynia mieści się przy ul. Orlej 12 i należy do parafii pod tym samym wezwaniem. Projektantem kościoła był inż. Marian Rozwarski. Budynek ma kształt litery „L”, przy czym dłuższe ramię stanowi hala kościoła, a w krótszym mieści się mieszkanie proboszcza i biuro parafialne. Budynek wykonany jest z nieotynkowanej cegły i przykryty dwuspadowym, blaszanym dachem. Kościół posiada niewielką wieżę z dobrze widocznym dzwonem. Świątynia została poświęcona 21.12.1997. W listopadzie 2012 roku rozpoczęto budowę nowego Kościoła.
W latach 20. XX wieku w parku przy ul. Zajęczej 5 postawiono pomnik poświęcony poległym w I wojnie światowej mieszkańcom Kijewa. Pomnik zbudowany był z kamieni polnych tworzących kopiec, z centralnie umieszczoną tablicą z nazwiskami poległych mieszkańców Kijewa. Do naszych czasów zachowały się jedynie kamienne stopnie prowadzące do pomnika.
Na początku XX wieku założono cmentarz z kaplicą, pomiędzy ulicami Pawią a Sowią. Powierzchnia cmentarza wynosiła 0,73 ha. Ostatnie pochówki miały miejsce w latach 30. XX wieku. Po wojnie większość nagrobków usunięto oraz rozebrano kaplicę cmentarną. Do naszych zachowała się cześć alei brzozowej główny ciąg komunikacyjny cmentarza, betonowe schody kaplicy oraz 3 pomniki nagrobkowe. Do 2008 schody oraz nagrobki leżały zniszczone i zaniedbane, były dostępne dla każdego później je zabrano.
Cafe Landhaus – ul. Lisia 15 Właścicielem lokalu był Albert Hacbart. Po wojnie w miejscu kawiarni, zbudowano nowy budynek mieszkalny.
Gasthof Rosengarten – ul. Zwierzyniecka 31 Restauracja i kręgielnia. Właścicielem był Wilhelm Lutze. Pozostałością restauracji jest pompa. Obecnie mieści się w tym miejscu komis samochodowy.
Gesellschaftshaus Rosengarten – ul. Zwierzyniecka 10 Właścicielami byli:
Szkoła w Kijewie znajdowała się przy ul. Niedźwiedziej 14 powstała na początku XX. W latach 30. z powodu wzrastającej liczby dzieci do starego budynku dobudowano nowe trójkondygnacyjne skrzydło. Obecnie budynek nie istnieje. W miejscu szkoły znajduje się przystanek autobusowy oraz teren przy nowo budowanym bloku mieszkalnym.
Na wschodnim odcinku ul. Zwierzynieckiej 16 znajdowała się leśniczówka w Kijewie. Obecnie budynek nie istnieje, a mieści się tam teraz wjazd na autostradę.
Dom dziecka znajdował się na końcu ul. Zajęczej 5 przy drodze do Dunikowa. Został wybudowany na początku XX wieku. Właścicielem był F.Kostner. Po wojnie rozebrany.
Kijewo można podzielić na 4 rejony:
Stare Kijewo obejmuje od ulicy Zwierzynieckiej na wschód do ulicy Kurzej. Nowe Kijewo obejmuje od ulicy Zwierzynieckiej na zachód do ulicy Sowiej. Bloki obejmują ulice od Niedźwiedziej na północ do Tarpanowej. Dzielnica przemysłowa obejmuje ulice Kalenicką i Olszynki Grochowskiej.