W tym artykule poruszymy temat Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, który jest dziś niezwykle istotny i interesujący. Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym przykuł uwagę ekspertów i opinii publicznej ze względu na swój wpływ na różne obszary społeczeństwa. W związku z tym zbadane zostaną różne aspekty związane z Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, od jego pochodzenia i ewolucji, po jego implikacje we współczesnym świecie. Analizowane będą także opinie i stanowiska specjalistów w tej sprawie oraz możliwe rozwiązania lub działania, jakie należy podjąć w tej kwestii. Bez wątpienia Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym to temat, który nikogo nie pozostawia obojętnym, dlatego konieczne jest pogłębienie jego badań i zrozumienia, aby osiągnąć pełniejszą i jaśniejszą wizję.
Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym | |
Przedmiot regulacji |
międzynarodowe prawo lotnicze |
---|---|
Podpisanie |
7 grudnia 1944 |
Wejście w życie |
4 kwietnia 1947 |
Depozytariusz | |
Liczba sygnatariuszy |
52 |
Liczba stron |
193 |
Strona internetowa | |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (ang. Convention on International Civil Aviation), znana również jako konwencja chicagowska (ang. Chicago Convention) – umowa międzynarodowa regulująca kwestie z zakresu prawa lotniczego, główne źródło międzynarodowego prawa lotniczego, sporządzona w Chicago 7 grudnia 1944, obowiązująca od 4 kwietnia 1947.
Konwencja ustanowiła Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), będącą organizacją wyspecjalizowaną systemu Narodów Zjednoczonych. Konwencja zawiera przepisy dotyczące zwierzchnictwa w przestrzeni powietrznej, rejestracji statku powietrznego, wzajemnego uznawania licencji i certyfikatów, zakazu użycia broni wobec cywilnego statku powietrznego, międzynarodowych standardów i zalecanych metod postępowania, a także inne szczegółowe prawa państw stron konwencji. Jest też statutem ICAO.
Konwencja została zmieniona trzynaście razy w latach 1956, 1958, 1961, 1962, 1973, 1974, 1975, 1980, 1997, 1998, 1999, 2002, 2005. Językami autentycznymi są angielski, francuski, rosyjski i hiszpański. Dwie zmiany, przyjęte w 1995 i 1998 r., dotyczące tekstów autentycznych konwencji w językach arabskim i chińskim nie weszły jeszcze w życie. Stronami konwencji są 193 państwa, Polska złożyła dokument ratyfikacyjny 6 kwietnia 1945, jako pierwsza na świecie. Depozytariuszem konwencji są Stany Zjednoczone.
Spory rozpatruje Rada ICAO, od jej rozstrzygnięcia dopuszczalne jest odwołanie do STSM lub powołanego ad hoc sądu rozjemczego (art. 85 - 87).
Wraz z uchwaleniem konwencji przyjęto następujące dokumenty:
Rada ICAO zgodnie z art. 37 Konwencji przyjmuje normy i zalecane metody postępowania (Standards And Recommended Practices, SARPs) w międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydawane w formie załączników (zwanych także Aneksami) do Konwencji. Aktualnie obowiązuje 19 załączników: